تاثیر پارامترهای فرایند جوشکاری لیزری بر استحکام کششی جوش نانوکامپوزیت پلی پروپیلن/ اتیلن پروپیلن دی ان مونومر/ خاک رس با استفاده از روش پاسخ سطح

نانوکامپوزیت پلی پروپیلن/ اتیلن-پروپیلن- دی ان مونومر/ خاک رس به دلیل تعادل در خواص مکانیکی استحکام کشش و ضربه، به طور گسترده در صنعت مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین مطالعه جوش پذیری آنها ضروری است. جوشکاری لیزری به عنوان یک روش اتصال، برای جوشکاری لب به لب این نانوکامپوزیت ها استفاده می شود. در این مطالعه تاثیر متغیرهای ورودی مثل مقدار نانوذرات خاک رس، توان لیزر، سرعت جوشکاری و فاصله کانونی برای دستیابی به بهترین پاسخ ها (بهترین استحکام کششی جوش ها) در چند سطح بررسی شد. روش پاسخ سطح برای بررسی تاثیر پارامترهای ورودی بر استحکام کششی جوش ها به کار گرفته شده است. نتایج نشان داد که افزایش مقدار نانوذره رس از مقدار 0 تا 6 درصد وزنی و افزایش فاصله کانونی از 5 تا 8 میلی متر به ترتیب باعث کاهش استحکام کششی از 6/9 به 1/6 و 19/9 به 36/8 مگاپاسکال می شود. مدل ها نشان داد که در توان 100 وات و محدوده سرعتی 400 تا 750 میلی متر بر دقیقه و فاصله کانونی 5 تا 5/6 میلی متر جوش هایی با استحکام 8 تا 9/9 مگاپاسکال به دست می آید.