هویت معماری اماکن پلیسی در ایران

معماری از مهم ترین و تاثیر گذارترین هنرهای جهان خصوصا در دیدگاه شرقی است و هویت از موضوعات مهم در معماری به شمار می رود. معماری با هویت ایرانی اسلامی، موضوع مهم و ضروری در بازیابی هویت ملی بوده که در حال حاضر به خواست ملی تبدیل شده است. بحران های هویتی که برای معماری اسلامی و ایرانی به وجود آمده پیامدهای جبران ناپذیری را در معماری معاصر ایران داشته است. نهضت معماری غربی، ساختمان های قدیمی را خراب و آن ها را به ساختمان هایی با سبک نو تبدیل کرده که بازتاب آن تغییر سبک زندگی در جوامع اسلامی و رفته رفته در فرهنگ و سیاست و اقتصاد بوده که باعث استیلای سرمایه داری بر شیون زندگی شرقی و اسلامی گردیده است. در این مقاله سعی شده تا ابتدا به تبیین مفاهیم و تعاریف حوزه ی هویت معماری پرداخته شود و در ادامه معیار های هویت بخشی به یک اثر معماری تا حد امکان مورد نقد و بررسی قرار گیرد؛ بنابراین در ابتدا به تعریف هویت و تبیین آن در معماری می پردازیم، سپس به کنکاش در عدم وجود هویت قابل تشخیص در معماری اماکن انتظامی در ایران خواهیم پرداخت و سعی بر آن خواهد شد تا در یک روند تخصصی تر وارد معماری پلیسی و جنبه ها‎ی هویتی آن شویم و در آخر نسبت به ارایه ی راهکارهای دستیابی به یک هویت مناسب برای اماکن نیروی انتظامی اقدام کنیم، به گونه ای که با دلایل فرهنگی و تاریخی قابل نقد باشد.