پیشگیری اجتماعی از اختلاس با تاملی در آموزه های نهج البلاغه

جرم اختلاس ازجمله جرایم اقتصادی است که مجازات، از شمار مرتکبان آن نکاسته است. این در حالی است که در جامعه امروز پیشگیری های غیرکیفری و به طور مشخص پیشگیری اجتماعی با پیشرفت علم جرم شناسی، جایگاه ممتازی یافته است. در میان آموزه های نهج البلاغه نیز نکات دقیق و فراوانی دراین باره وجود دارد؛ ازجمله اینکه یکی از مولفه های مهم امام علی (ع) در واگذاری مناصب حکومتی، پرهیزگاری و امانت داری کارگزارانش بود و سیاست حکومتی ایشان در مورد دست اندازی به بیت المال توسط افرادی که آن را در اختیار داشته اند، شایان توجه است. نوشتار حاضر با توسل به فرمان ها و توصیه های موجود در نهج البلاغه درصدد آن است که به طور مشخص به راهکارهای اجتماعی پیشگیرانه جرم اختلاس در اثرگذاری بر کاهش وقوع این جرم بپردازد. نتایج این مقاله در تلاش است آموزه های پیشگیرانه جرم شناسان را با تطبیق بر کتاب ارزشمند نهج البلاغه در حوزه جرم اختلاس به طور دسته بندی شده و روشمند ارایه دهد تا از این رهگذر از مجریان نظام عدالت کیفری، اجرایی شدن آن را طلب نمود. سوال مقاله این است که آموزه های نهج البلاغه تا چه اندازه منطبق بر رهیافت های جرم شناسی پیشگیرانه است؟ این پژوهش با روش تحلیلی نظری و با رویکرد کارکردگرایانه، به صورت توصیف و تحلیل مطالب صورت گرفته و از مدل و نظریه سیستمی و مفاهیم آن در ارتباط با پیشگیری از جرایم استفاده شده است. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای اسنادی است. درنهایت نتیجه آنکه آموزه های جدید جرم شناسی پیشگیرانه با رویکردها و آموزه های نهج البلاغه در یک راستا هستند و راهکارهای پیشگیرانه از جهت مبارزه و پیشگیری به متولیان سیاستگذاری جنایی پیشنهاد می گردد.