تاثیر جنس قلیف، نوع چسب و پیچ بر ظرفیت لنگر خمشی اتصال گوشه ای قاب ساخته شده با تخته فیبر دانسیته متوسط (MDF) زیر بار کشش قطری

در کابینت MDF به طور معمول به صورت قاب با اتصال فارسی با دوبل، بیسکویت، کلیدهای پلاستیکی و قلیف با چسب ساخته می شود. به دلیل سرعت کار و گیرایی، اغلب از چسب سیانوآکریلات (CA) برای چسباندن آنها استفاده می شود، اما این روش غیراصولی است، زیرا به دلیل شکننده بودن، چسب بعد از مدتی از ناحیه اتصال جدا می شود. از این رو این تحقیق با هدف بررسی تاثیر جنس قلیف (تخته چندلا، تخته فیبر و چوب صنوبر)، نوع چسب پلی اورتان (PU) و پلی وینیل استات (PVAc) و کاربرد پیچ به عنوان اتصال دهنده مکانیکی بر ظرفیت تحمل لنگر خمشی قاب MDF تحت بار کشش قطری انجام گرفت و نتایج با قاب کامل برش داده شده با CNC مقایسه شد. بارگذاری با دستگاه 0308 Hounsfield با سرعت بارگذاری 5 میلی متر بر دقیقه انجام گرفت. نتایج نشان داد که با تغییر جنس قلیف، نوع چسب و اتصال دهنده مکانیکی مقاومت اتصالات به ترتیب 2/79، 1/69 و 7/131 درصد تغییر کرد. کمترین لنگر خمشی مربوط به اتصال ساخته شده با قلیف تخته چندلا و چسب PVAc بدون پیچ (47/6 نیوتن متر) و بیشترین آن مربوط به دو اتصال ساخته شده با قلیف تخته فیبر و صنوبر با چسب PU به همراه پیچ بود (به ترتیب83/50 و 68/48 نیوتن متر). لنگر خمشی نمونه های ساخته شده با قلیف تخته فیبر و صنوبر با چسب PU به همراه پیچ حتی از نمونه های قاب کامل بیشتر بود (به ترتیب4/12 و 6/7 درصد). از این رو برای کاهش دورریز ناشی از برش قاب کامل، باید هر سه قلیف بررسی شده با چسب PU به همراه پیچ برای ساخت قاب استفاده شود.