مروری بر بیوفیزیک در تحلیل عملکرد سیستم بینایی و مدل های اپتیکی چشم انسان

چشم ها از اعضای اصلی سیستم بینایی‌ هستند که با شناسایی ، دریافت و پردازش نور و تبدیل آن به پیام های الکتروشیمیایی در سلول ‌های عصبی ، جزییات دیداری را برای موجودات زنده فراهم می‌کنند. چشم با وجود اندازه کوچکی که دارد یک سیستم بیولوژیکی پیچیده به شمار می‌آید و تا کنون مدل های اپتیکی مختلفی برای بررسی ویژیگی‌های فیزیکی آن ارایه شده است.  بیوفیزیک بینایی شاخه ای در حال رشد از بیوفیزیک و فیزیک پزشکی است که به مطالعه و بررسی عملکرد سیستم بینایی ، اپتیک چشم و سنجش کیفیت بینایی می پردازد و در سالهای اخیر با توجه به افزایش روز افزون جراحی ها بر روی چشم ، از اهمیت زیادی برخوردار شده است. در این مقاله ، قوانین فیزیکی و محاسبات ریاضی حاکم بر برخی از مدل های اپتیکی چشم انسان که شامل سطوح انکساری کروی و مقاطع مخروطی برای قرنیه و عدسی می باشند ، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که مدل های اپتیکی با مقاطع مخروطی نسبت به  مدل های کلاسیک کروی ، می توانند تصحیح عیوب انکساری دقیقتری را برای درمان بیماران چشمی در جراحی های مربوط به قسمت قدامی چشم فراهم نمایند و برای ارایه خدمات بهتر درمانی بسیار مفید باشند. این مدل های پیچیده فقط از جنبه تیوری مورد بررسی قرار گرقته اند و استفاده از آنها در شرایط بالینی ، نیاز به اندازه گیری های بسیار دقیق و تخصصی در کلینیک های چشم پزشکی دارد.