بررسی تاثیر روش های اصلاح مرتع بر ویژگی های خاک در مراتع با خاک شور و سنگین (مطالعه موردی هور هندیجان)

به منظور بررسی تاثیر روش های اصلاح و احیاء مراتع با خاک شور و سنگین مطالعه ای در مراتع استان خوزستان انجام گرفت. در این مطالعه چهار عملیات اصلاحی شامل ذخیره ریزشهای آسمانی توام با بذرپاشی، بوتهکاری، قرق و رعایت سیستمهای چرایی و کشت علوفه انتخاب شد و در کنار هر عملیات اصلاحی تیمارهایی به عنوان شاهد، مورد مطالعه قرار گرفت. برای نمونه برداری خاک در هر تیمار 4 ترانسکت ثابت به طول 100 متر مستقر شد و در امتداد هر ترانسکت 6 پروفیل شناسایی خاک حفر شد و از دو عمق 30-0 و 30 تا 60 سانتیمتری 12 نمونه خاک گرفته شد. سپس نمونه های خاک به آزمایشگاه خاک شناسی منتقل شد. فاکتورهای ماده آلی، نیتروژن، فسفر قابل جذب، پتاسیم قابل جذب، کاتیونهای سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، درصد سدیم تبادلی، درصد اشباع، درصد رس، لای و شن، pH خاک و سطح ایستابی آب زیرزمینی در هر عمق مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پارامترهای نیتروژن، کربن و پتاسیم با تیمار شاهد تفاوت معنیدار داشتند. فاکتورهای EC ،سدیم، کلسیم و منیزیم، Sp و ESP نیز در بین تیمارها دارای تفاوت معنیدار است. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق میتوان گفت که پروژه مدیریت مرتع (قرق و رعایت سیستمهای چرای) به دلیل عدم دخالت در طبیعت و صرف هزینه، و سپس پروژه اصلاحی ذخیره ریزشهای آسمانی توام با بذرپاشی دارای تاثیر مثبت بر خاک میباشد و پروژه های کشت علوفه دیم با توجه به نیاز به صرف هزینه زیاد و مقرون به صرفه نبودن و بوتهکاری به خصوص با کشت گونه های غیرسازگار فعلی درمنطقه مورد مطالعه، توصیه نمیگردد.