رابطه اضطراب کووید-19 با فاجعه پنداری، احساس تنهایی و حمایت تحصیلی

با شیوع کووید-19، ترس و اضطراب از این بیماری در حال افزایش است و این ویروس پیامدهای روانی مختلفی برای افراد به دنبال داشته است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی رابطه ی اضطراب کرونا ویروس با فاجعه پنداری، احساس تنهایی و حمایت تحصیلی بود.

روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش تمامی دانش آموزان پایه ی سوم دوره ی دوم متوسطه ی زاهدان در سال تحصیلی 1399-1400 بودند (6199 = n) که به شیوه ی نمونه گیری طبقه ای در دسترس، تعداد 338 دانش آموز از طریق پرسش نامه های اضطراب کرونا ویروس، فاجعه پنداری، احساس تنهایی و حمایت تحصیلی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون گام به گام استفاده شد.

میانگین و انحراف معیار متغیرها به این شرح بود: اضطراب کووید-19 (0/75 = sd، 2/55 = m)، فاجعه پنداری (0/91 = sd، 2/57 = m)، احساس تنهایی (0/63 = sd، 2/87 = m) و حمایت تحصیلی (0/47 = sd، 2/66 = m). بین اضطراب کووید-19با فاجعه پنداری (0/585 = r)، احساس تنهایی (0/446 = r) و حمایت تحصیلی (0/507 = r) رابطه ی مثبت و معنی داری وجود داشت (0/01 < P). همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که مولفه های اضطراب کووید-19 به ترتیب از توان پیش بینی 34/2، 20/1 و 27/5 درصد از واریانس های فاجعه پنداری، احساس تنهایی و حمایت تحصیلی برخوردار هستند.

به مدیران و معلمان مدارس پیشنهاد می شود با ارایه ی آموزش های مجازی در زمینه ی بیماری کرونا، میزان اضطراب کووید-19 و فاجعه پنداری آن را در دانش آموزان کاهش دهند. همچنین برگزاری کلاس های رفع اشکال به صورت حضوری و با رعایت شیوه نامه های بهداشتی برای ارایه ی حمایت های تحصیلی لازم به دانش آموزان پیشنهاد می گردد. برای کاهش احساس تنهایی دانش آموزان، اختصاص دادن وقت بیشتری از زندگی والدین به بچه ها و استفاده از فضای مجازی مدیریت شده می تواند موثر باشد.