مقایسه اثربخشی درمان های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر اضطراب، تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19

با توجه به لزوم بهبود سلامت روان بازماندگان ویروس کرونا و عدم انجام مطالعات کافی در این حوزه، هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی درمان های رفتار درمانی دیالکتیکی و شفقت درمانی بر تحمل آشفتگی، نگرانی و تنظیم هیجانی در بازماندگان بیماری کووید- 19 بود.

برای انجام تحقیق نیمه تجربی حاضر که  با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های کنترل و آزمون انجام شد از بین بازماندگان جانباختگان بیماری کرونا در شهر مشهد که در بهار و تابستان 1399 در شبکه های اجتماعی عضو بودند، 60 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. سپس پرسشنامه های اضطراب کرونا (علیپور و همکاران، 1399)، 3 تنظیم هیجانی (گراتز و رومر، 2004) و تحمل آشفتگی (سیمونز و گاهر، 2005) در پیش آزمون از طریق شبکه های اجتماعی (کانال تلگرام، واتساپ و اینستاگرام) در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد سپس گروه های مداخله 10 جلسه 90 دقیقه ای به تفکیک با روش های درمان دیالکتیکی و شفقت درمانی آموزش دیدند و مجددا پرسشنامه ها را تکمیل کردند. نهایتا داده ها با روش های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند.

 نتایج نشان داد دو روش درمان دیالکتیکی و شفقت درمانی باعث کاهش معنادار اضطراب کرونا، افزایش تحمل آشفتگی و افزایش تنظیم هیجانی شدند. همچنین روش درمانی دیالکتیک از اثربخشی بیشتری برخوردار بود.

با توجه به نتایج استفاده از دو نوع روش و مخصوصا روش دیالکتیک جهت بهبود وضعیت روان شناختی بازماندگان بیماری کرونا توصیه می شود.