بررسی اپیدمیولوژیک لیشمانیوزیس (سالک جلدی) در استان کرمانشاه طی سال های 98-1390

لیشمانیوزیس (سالک جلدی) یکی از شش بیماری مهم نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری است که سازمان جهانی بهداشت تحقیق در مورد آن را توصیه و مورد حمایت قرار داده است. با توجه به این که ایران یکی از کشورهای دارای آلودگی نسبتا بالا به لیشمانیوز جلدی می باشد، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک لیشمانیوزیس جلدی در استان کرمانشاه بود.

در این مطالعه مقطعی اطلاعات تمام افراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری/روستایی، مطب های خصوصی،آزمایشگاه های دولتی و خصوصی و غیره در سطح استان کرمانشاه طی سال های 1390 تا 1398 که آلودگی آن ها به لیشمانیوز قطعی شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. سپس براساس اطلاعات سرشماری کشوری و اطلاعات به روز شده مرکز آمار ایران، شیوع بیماری برای هر سال محاسبه شد.

دراین مطالعه 1946 نفر مبتلا به لیشمانیوز جلدی بودند، که 1477 نفر (75/9درصد) آن ها مرد بودند. شیوع لیشمانیوز در استان کرمانشاه 15/4 درصد هزار نفر است. این شیوع در مردان 23/4 و در زنان 7/42 درصد هزار نفر است. الگوی ابتلای سالیانه نشان داد که ابتلا در مردان دارای نظم خاصی بود و بیش ترین تعداد مبتلایان از ماه آبان تا دی و کم ترین آن در خرداد بوده است، درحالی که در زنان این الگو نظم خاصی نداشت. بیش ترین ضایعه لیشمانیوز جلدی در قسمت دست و بعد از آن، پاها بود که تعداد موارد آن در طی سال های اخیر روند صعودی داشته است(0/001>P)، ولی روند تعداد موارد ضایعه در سر و بدن بدون تغییر بود (0/7=P).

باتوجه به الگوی فصلی بیماری لیشمانیوز جلدی به خصوص در مردان و ارتباط آن با گروه های شغلی توصیه می شود برنامه های مدون آموزشی جهت پیشگیری از گزش پشه خاکی داده شود.