بررسی تاثیر وضعیت قراگیری زن باردار در جریان زایمان بر روی طول مدت مراحل زایمانی و آپگار نوزاد

از آنجایی که اعتقاد بر این است که راه رفتن مادر در جریان زایمان سبب کوتاه شدن مراحل زایمانی می گردد لذا این مطالعه نیمه تجربی به منظور بررسی تاثیر قرار گرفتن مادر در فاز فعال زایمان بر طول مدت مراحل زایمانی و آپگار نوزاد در بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1380 انجام شده است. واحدهای مورد پژوهش 100 نفر خانم اول زا بوده اند. معیار انتخاب واحدهای مورد پژوهش داشتن حاملگی ترم، تک قلو، نمایش جنین سفالیک و نداشتن هیچگونه ممنوعیتی جهت زایمان واژینال بوده است. در این مطالعه واحدهای مورد پژوهش در شروع فاز فعال زایمان مورد آمنیوتومی قرار گرفته و سپس به دو گروه خوابیده و متحرک تقسیم شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه، برگه ثبت اطلاعات، وزنه و متر بوده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بین طول مدت فاز فعال زایمان در دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد و این مدت در گروه متحرک کوتاه تر می باشد اما میانگین طول مدت مرحله دوم زایمان آپگار نوزاد در دو گروه تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد ممانعت از تحرک زائو در زایشگاه های ما امر قابل قبولی نیست و بر پیشرفت زایمان اثر سوء می گذارد و سبب طولانی شدن مدت زایمان می گردد. طبیعتا طولانی شدت مدت زایمان نیز می تواند شیوع مسائلی نظیر خستگی مادر، عدم همکاری او و استفاده از اکسی توسین و غیره را در امر زایمان افزایش دهد.