روسپیگری در بستر توسعه ناتمام؛ ارائه یک تحلیل کیفی

این پژوهش به واکاوی پدیده روسپیگری از منظری ساختاری و مبتنی بر دیدگاه های عاملان اجتماعی ذی ربط می پردازد. جهت جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه عمیق و مشاهده و جهت تحلیل داده ها از روش نظریه زمینه ای استفاده شده است. بر اساس تحلیل نظام مند مشاهدات و مصاحبه های عمیق صورت گرفته، روسپیگری به مجموعه عوامل و شرایطی در سطوح میانه و کلان پیوند خورده است. «ناکامی در دستیابی به توسعه فراگیر اقتصادی» اولین عامل سطح کلان است که در «کاهش پیوسته سطوح و تنوع درآمدی خانوارها» و «ازمیان رفتن فرصت های شغلی موجود و عدم جایگزینی آنها» نمود پیدا می کند. عامل دوم «تاخیر و عدم توازن در توسعه فرهنگی و اجتماعی» است که «فروپاشی تدریجی سامان حیات محله ای»، «تزلزل در نهاد خانواده» و «افول فرهنگ اخلاق عمومی» نمونه هایی از آثار و برونداد آن است. عامل سوم «ناپایداری انسانی و محیطی برنامه ها و اقدامات توسعه ای» است که باعث «کیفیت زدایی از زیست بوم ها» و «مهاجرت های روستا شهری شده» است. و عامل چهارم «نقصان در کارآمدی سیستم های اجرایی کلان» است که منتهی به «رواج رویه های بروکراتیک بی ثمر»، «موازی کاری سازمانی»و «هدر رفت دایم منابع در بروکراسی متورم شده» گردیده است. درگیر کردن افراد آسیب پذیر در چرخه ای از فقر، بی پناهی و انواع بهره کشی ها از پیامدهای مهم این شرایط است. نهایتا بر مبنای نتایج حاصل و به منظور توانمندسازی زنان روسپی ضمن پذیرش راهبردهای «فردنگر» و «خانواده محور» بر راهبرد «اجتماع محور» به عنوان مهم ترین و اصلی ترین راهبرد جهت توانمندسازی این زنان تاکید می گردد.