دست فروش به مثابه غریبه

پژوهش حاضر با هدف فهم هستی دست فروش در فضای شهری انجام گرفته است. پژوهش های رایج درباره دست فروشی در چارچوبی آسیب شناسانه و با هدف سیاست گذاری و ساماندهی نوشته شده اند. این در حالی است که فهم هستی و کیستی دست فروش و نسبتش با فرم روابط اجتماعی در فضا کم تر موردتوجه قرار گرفته است. ازاین رو، مواجهه با دست فروشی در چرخه ای از ساماندهی، قانون گذاری و سیاست گذاری قرار گرفته است که غالبا شکست می خورند. مسیله پژوهش حاضر این است که هستی دست فروش به واسطه ویژگی های فضامندش با غریبه زیمل قابل توضیح است و ازاین رو با نوعی بیرون بودن، مرزی بودن و سیالیت گره می خورد. ازاین رو، وجود و حضور او همواره محل منازعه و تنش است؛ چراکه نسبتی با منطق منافع، فضا و قدرت برقرار می کند. روش پژوهش حاضر ترکیبی از مطالعه اسنادی و مردم نگارانه است؛ در این پژوهش با بررسی مجموعه مصوبات و قوانین و همچنین انجام مصاحبه های مردم نگارانه در محدوده چهارراه ولیعصر تلاش شده است هستی اجتماعی و فضامند دست فروش در این محدوده تحلیل شود و صورت بندی مفهومی دگرگونی از دست فروش همچون غریبه ارایه گردد.