ارتباط اضطراب و استرس کرونا در پرستاران با رفتار محافظتی آنان در همه گیری کووید-19

کارکنان بهداشتی درمانی به ویژه پرستاران، در معرض خطر بالای ابتلا به ویروس کرونا و بروز مشکلات روحی-روانی مانند اضطراب، استرس و افسردگی قرار دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط میان اضطراب و استرس ناشی از بیماری کووید-19 در پرستاران با رفتارهای پیشگیرانه آن ها می باشد.

این مطالعه مقطعی بر روی پرستاران شاغل در بیمارستان های ارجاعی کووید-19 شهر قزوین در سال 1399 انجام شد. از بین 645 پرستار، 260 پرستار به صورت تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و زمینه ای، پرسشنامه اضطراب و استرس کووید-19 و پرسشنامه رفتارهای پیشگیرانه و احتیاطی کووید-19 استفاده شد. از روش های آماری توصیفی، همبستگی پیرسون، آزمون تی و آنالیز واریانس یک طرفه و تحلیل رگرسیون لجستیک دووجهی (Binary) در فاصله اطمینان 95 درصد استفاده گردید.  

شیوع علایم اضطراب در پرستاران 08/32 درصد و میانگین نمره رفتار حفاظتی آنان 66/5±45/18 و بیشترین نمره 7/4±06/22 بوده است. رابطه منفی بین اضطراب و رفتار احتیاطی پرستاران (36/0-=β) و تاثیر معنادار استرس کووید-19 بر رفتار محافظتی آن ها (22/0-=β) در سطح معناداری 05/0 تایید گردید. با افزودن استرس به عنوان یک عامل مداخله گر، نقش میانجی استرس در رابطه بین اضطراب و رفتار احتیاطی پرستاران مورد تایید قرار گرفت (18/0-=β). پرستاران زیر 35 سال با احتمال بیشتری از دستورالعمل های حفاظتی تبعیت می کنند (62/1=OR) و نیز کارکنان با سابقه کاری بین 6 تا 10 سال به ترتیب 32 و 37 برابر احتمال بیشتری برای تبعیت از دستورالعمل های حفاظتی داشتند.

احتمال استفاده موثر از وسایل حفاظت فردی و رعایت دستورالعمل های محافظتی در پرستاران با سطح اضطراب شدید و بسیار شدید کمتر می باشد. در افراد با سطوح استرس کنترل شده، این احتمال به مراتب بیشتر است. لذا کلیه مراکز ارایه دهنده خدمات سلامت لازم است برنامه های حمایتی بر تاکید بر ارتقای سلامت روان کارکنان را ترتیب دهند