اثر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر میزان پروتئین های Wnt و NF-kB بافت قلب موش های صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2

کاردیومیوپاتی دیابتی یکی از عوامل خطرزای اصلی برای عوارض قلبی- عروقی دیابت است و از آنجایی که فعالیت بدنی در بیماران دیابتی می تواند ساختار و عملکرد میوکارد را تحت تاثیر قرار دهد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین  تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر محتوای پروتیین های NF-kB و Wnt بافت عضله قلبی موش های صحرایی نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع دو است.

مواد و روش ها: 

در مطالعه حاضر 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 8-6 هفته و میانگین وزن 9/16±3/191 گرم، به طور تصادفی به چهار گروه (هر گروه شامل 5 موش صحرایی) سالم+کنترل، سالم+تمرین، دیابت+کنترل و دیابت+تمرین تقسیم شدند. پس از یک دوره رژیم غذایی پر چرب و سپس القاء دیابت، حیوانات در گروه های  سالم+تمرین و دیابت+تمرین قرارداد تمرینی را به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بافت قلب استخراج شد و بررسی سطوح بیان پروتیین های NF-kB و Wnt با استفاده از روش وسترن بلات انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری کوچکتر از 05/0بررسی شد. همچنین، برای بررسی تغییرات وزن و سطح گلوکز موش های صحرایی در مراحل و هفته های مختلف تمرینی از آزمون تحلیل واریانس مرکب استفاده گردید.

نتایج نشان داد مقادیر نسبی پروتیین های NF-kB و Wnt در گروه های دیابت+کنترل و دیابت+تمرین به صورت معنا داری نسبت به گروه های سالم بیشتر بود (001/0=P). همچنین، میزان پروتیین  Wnt در گروه دیابت+تمرین نسبت به گروه دیابت+کنترل به صورت معناداری کمتر بود (001/0=P)، در حالی که میزان پروتیین NF-kB در گروه دیابت+تمرین نسبت به گروه دیابت+کنترل تفاوت معنا داری را نشان نداد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب در خصوص تغییرات میانگین وزن نشان می دهد وزن موش های صحرایی در گروه های دیابت+کنترل و دیابت+تمرین از زمان آغاز تمرین و استفاده از رژیم غذایی پرچرب تا مرحله قبل از تزریق STZ به صورت معنا داری بیشتر (001/0=P) و در هفته پایانی و انتهای قرارداد تمرینی به صورت معنا داری کمتر بود (001/0=P). همچنین، سطح قند خون گروه های دیابت+کنترل و دیابت+تمرین یک هفته پس از تزریق STZ به صورت معنا داری بیشتر (به ترتیب 001/0=P و 003/0=P)، و در پایان قرارداد تمرینی در گروه دیابت+تمرین به صورت معنا داری کمتر بود (001/0=P).

نتیجه گیری:

 در نهایت باید اظهار داشت که تمرینات HIIT احتمالا می تواند ساختار و عملکرد میوکارد را تحت تاثیر قرار داده و به عنوان راهکاری غیر دارویی امیدوارکننده باشد.