تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره پوست پسته بر بیان IL-6، IL-1 و TNF-α بافت قلب موش های صحرایی چاق

بسیاری از عوامل محیطی از جمله مداخلات غذایی می توانند التهاب را تعدیل کنند. پژوهش های قبلی تایید کرده اند که وعده های غذایی چرب موجب افزایش فعال شدن نشانگرهای التهابی مانند IL-6 در مرحله پس از مصرف می شود. ازاین رو هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره پوست سبز پسته بر بیان IL-6، IL-1 و TNF-α در بافت قلب موش های صحرایی تغذیه شده با غذای چرب بود.

مواد و روش ها: 

در این تحقیق از موش های صحرایی ماده دوازده هفته ای با وزن بین 180 تا 220 گرم استفاده شد. موش ها به صورت تصادفی به پنج گروه شش تایی تقسیم شدند؛ کنترل مثبت (سالم)، کنترل منفی (چاق)، تمرین، عصاره، تمرین و عصاره (تعامل تمرین و عصاره). به منظور ایجاد الگوی چاقی تمامی موش های صحرایی به مدت چهار هفته جیره غذایی پرچرب با ترکیبات 40 درصد قند، 13 درصد پروتیین و 47 درصد چربی دریافت کردند. برنامه تمرین با شدت متوسط (MET) در محدوده 50-60 درصد VO2max شامل پنج جلسه تمرین در هفته (دویدن روی نوار گردان) با 5 دقیقه گرم کردن و 20 دقیقه فعالیت و 5 دقیقه سرد کردن بود. در اولین روز شروع تمرین سرعت از m/s 16 شروع شد و طبق برنامه هر هفته m/s 5/2 افزایش یافت و تا در روز آخر پس از چهار هفته به m/s 26 رسید. عصاره مورد استفاده در این پژوهش از عصاره پوست پسته در دوز 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم بود. عصاره به شکل مایع و خالص تهیه و با آب مقطر حل شد. سپس به روش گاواژ به مدت چهار هفته و پنج نوبت در هر هفته اعمال شد.

از نظر بیان IL-1، TNF-α و IL-6 در بین گروه ها تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=P). آزمون تعقیبی نشان داد از نظر بیان IL-1 و IL-6 بین گروه چاق با سالم تفاوت معناداری وجود دارد (001/0=P). بین گروه های عصاره (001/0=P)، گروه تمرین (001/0=P) و گروه تمرین + عصاره (001/0=P) با گروه چاق تفاوت معناداری وجود داشت. بین گروه چاق با سالم از نظر بیان TNF-α تفاوت معناداری وجود داشت (002/0=P). در بین گروه تمرین، عصاره و تمرین+عصاره تفاوت معناداری از نظر متغیرها وجود نداشت (05/0 ≤P).

نتیجه گیری: 

یافته ها نشان داد که مصرف غذای چرب موجب افزایش بیان IL-6، IL-1 و TNF-α در بافت قلب موش های صحرایی می شود. اما انجام تمرین هوازی و مصرف عصاره پوست پسته ممکن است موجب کاهش بیان IL-1 و TNF-α شد. با این حال، ترکیبی از اثر توام آن ها می تواند موجب کاهش بیشتر بیان IL-1 و TNF-α شود.