رابطه کیفیت زندگی و انزوای اجتماعی سالمندان مراکز خدمات جامع سلامت شهری شهرستان آران و بیدگل

یکی از شاخص هایی که به خوبی بیانگر وضعیت سالمندان است، شاخص کیفیت زندگی است. از طرفی تنهایی و انزوای اجتماعی سالمندان می تواند تاثیرات منفی شدیدی بر سلامت روانی و جسمانی آنان داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی و وضعیت انزوای اجتماعی سالمندان شهرستان آران و بیدگل انجام شده است.

این پژوهش یک مطالعه مقطعی است. 327 نفر از سالمندان 60 تا 75 ساله شهر آران وبیدگل که با شرایط معیارهای ورود به مطالعه از مراکز خدمات جامع سلامت شهری انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات شامل پرسشنامهکیفیت زندگی SF-36، و پرسشنامه 6 سوالی انزوای اجتماعی لوبن می باشد. تحلیل داده ها با استفاده از نر م افزار آماری SPSS در دو سطح توصیفی و تحلیلی انجام می شود.

از کل افراد مورد مطالعه 8/46% مرد و 2/94% در محدوده سنی 69 سال و کمتر بودند. میانگین سن سالمندان 7/64 سال بود. بین محدودیتهای ایفای نقش ناشی از وضعیت سلامت جسمانی و مشکلات هیجانی، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی با کلیه خرده مقیاس‌های کیفیت زندگی همبستگی معنی‌داری دیده شد (05/0>P).

در این مطالعه کیفیت زندگی سالمندان شهرستان نسبتا بالا بوده و انزوای اجتماعی آنها نسبتا کم گزارش شد. دلیل آنرا می توان در ساختار سنتی خانواده ها دانست. همبستگی معکوس بین کیفیت زندگی و انزوای احتماعی نیز به ما گوشزد می کند که برای بالا بردن کیفیت زندگی سالمندان انزوای اجتماعی والدین را کاهش دهیم.