واکنش های مورفوفیزیولوژیک زرشک بی دانه (Berberis vulgaris L.) به آبیاری با آب شور

با هدف بررسی تاثیر شوری آب آبیاری بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک اندام هوایی زرشک بی دانه (Berberis vulgaris L.) آزمایشی با استفاده از گلدان های بزرگ زهکش دار در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 سطح شوری: 3، 6، 9، 12 و 15 دسی زیمنس بر متر آب آبیاری در سه تکرار در ایستگاه مرکزی مرکز ملی تحقیقات شوری در یزد طی سال های 1397 تا 1400 انجام شد. تاثیر شوری آب بر برخی شاخص های مورفولوژیک و فیزیولوژیک اندام هوایی بررسی شد. تاثیر سطوح مختلف شوری روی ارتفاع، قطر، سطح و حجم تاج پوشش، تعداد جست و انشعاب جدید، تعداد برگ در هر درختچه، سطح کل برگ، شاخص سطح برگ، وزن خشک برگ، درصد آسیب دیدگی برگ ها در دمای بالا، میزان کلروفیل کل، کلروفیل های a و b، کاروتنویید، پرولین، قند کل، آنتوسیانین برگ، فنول برگ و فعالیت آنتی اکسیدانی معنی دار (0.01>P) بدست آمد. براساس نتایج، زرشک بی دانه از تاب آوری بالایی نسبت به تنش شوری برخوردار است. علی رغم کاهش رشد در شوری بالای 9 دسی زیمنس بر متر، مقاومت فیزیولوژیکی گیاه از طریق تولید اسمولیت های ثانویه و بقا در شرایط شور تا شوری 12 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. بر این اساس در رویشگاه های مناسب برای پرورش زرشک، می توان با مدیریت مناسب محیط ریشه و کنترل شوری عصاره اشباع خاک تا 12 دسی زیمنس بر متر، از منابع آب و خاک شور برای پرورش زرشک بی دانه به ویژه برای افزایش ترکیب های فنلی، بهره جست.