تاثیر محلول ‎پاشی برگی کیتوزان و دی‎اکسیدتیتانیوم (بالک و نانو) بر عملکرد و پاسخ‏های بیوشیمیایی اکوتیپ‎های ماریتیغال (Silybum marianum (L.) Gaertn.)

ماریتیغال (Silybum marianum (L. Gaertn.)) گیاهی با کاربردهای متنوع دارویی است که با انواع شرایط آب و هوایی سازگار است. به منظور ارزیابی تاثیر غلظت‏های مختلف کیتوزان و دی‎اکسیدتیتانیوم (بالک و نانو) بر افزایش عملکرد و شاخص‎های بیوشیمیایی اکوتیپ‎های مختلف گیاه ماریتیغال، پژوهشی زراعی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل اکوتیپ های ماریتیغال در پنج سطح (بوداکالازی، ساری، خمین، خرم‎آباد و اهواز) و نوع و غلظت الیسیتور در 9 سطح (محلول پاشی با آب مقطر (شاهد)، کیتوزان بالک (50 و 100 میلی‎گرم در لیتر)، نانو کیتوزان (50 و 100 میلی‎گرم در لیتر)، دی‎اکسیدتیتانیوم بالک (50 و 100 میلی‎گرم در لیتر) و نانو دی‎اکسیدتیتانیوم (50 و 100 میلی‎گرم در لیتر)) بود. نتایج نشان داد که محلول‎پاشی کیتوزان و دی‎اکسید تیتانیوم (نانو و بالک) در افزایش عملکرد گیاه و آنزیم‎های دفاعی موثر بود. تاثیر محلول‎پاشی کیتوزان و دی‎اکسید تیتانیوم در فرم نانو روی صفات مذکور نسبت به فرم بالک و شاهد برتری داشت. براساس نتایج مقایسه میانگین ها، با محلول‎پاشی نانوکیتوزان در غلظت50 میلی‎گرم در لیتر، عملکرد بوته افزایش یافت. همچنین، محلول‎پاشی نانوکیتوزان در غلظت 100 میلی‎گرم در لیتر باعث افزایش فعالیت آنزیم‎های دفاعی شد. به‎طور کلی، کاربرد نانوکیتوزان در افزایش عملکرد و همچنین بهبود خصوصیات بیوشیمیایی اکوتیپ‎های ماریتیغال به‎خصوص اکوتیپ بوداکالازی تاثیرگذار بود که می‎تواند به عنوان راهکار مناسبی برای افزایش عملکرد این گیاه باشد. همچنین استفاده از این اکوتیپ در برنامه ‎های اصلاحی با توجه به عملکرد بالاتر قابل توصیه است.