رابطه انسان شناسی و معاد از دیدگاه قرآن کریم

معاد یکی از اصول اعتقادی دین اسلام و مورد تاکید فراوان قرآن است. آیا هر نگرشی به انسان می‌تواند با معاد قرآنی سازگار باشد؟ هدف این مقاله، ارایه حقیقت معاد قرآنی و نگرشی صحیح به انسان است که بنا بر آن، معاد قرآنی معنا می‌یابد. روش این مقاله در جمع‌آوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و در حل مسیله، توصیفی ‌ تحلیلی است. مهم‌ترین یافته‌های این مقاله عبارت‌اند از: 1. دوساحتی بودن انسان به‌روشنی از آیات «توفی» به‌ دست می‌آید؛ بنابراین انسان دارای جسم مادی و روح مجرد است؛ 2. مادی‌گرایان و مشرکان مکه در صدر اسلام و برخی متکلمان با نگرش مادی‌انگارانه صرف به حقیقت انسان، همگی در تصویر صحیح از معاد دچار اشکال‌اند؛ 3. تنها نگرش صحیح به انسان که با معاد قرآنی سازگار است، نگرش فلاسفه اسلامی و برخی دیگر از متکلمان به انسان است که بنا بر آن، روح مجرد انسان پس از مرگ، باقی است و در قیامت به بدن او بازمی‌گردد.