اثر آمی تریپتیلین بر استرس اکسیداتیو ناشی از القاء پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نر صرعی نژاد ویستار

صرع دارویی می تواند بر اثر برخی از داروها و عوامل شیمیایی ایجاد گردد. مواد اکسید کننده از جمله ترکیبات شیمیایی ایجاد کننده صرع محسوب می گردند. هدف از این بررسی اثرات ضد تشنجی و آنتی اکسیدانی آمی تریپتیلین در موش های صحرایی نر القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ) می باشد.

مواد و روش ها: 

در این پژوهش تجربی 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-200 گرم مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در 4 گروه 7 سری به طور تصادفی تقسیم شدند: کنترل بکر (5/0 میلی لیتر نرمال سالین)، گروه کنترل تشنج (PTZ، 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 1 (PTZ+ آمی تریپتیلین، 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 2 (PTZ+ آمی تریپتیلین، 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تمامی تزریقات به صورت داخل صفاقی انجام شد. در پایان آزمایش، موش ها توسط کتامین و زایلازین بیهوش گشته و بطور مستقیم نمونه های خون تهیه و سپس سرم آن ها جدا گردید. نشانگرهای استرس اکسیداتیو مانند GPx، MDA، NO و GSH اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده آزمون ها با استفاده از تست آماری ANOVA یک طرفه و آزمون Tukey برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج این مطالعه نشان داد که تاخیر در حرکات میوکلونیک در گروه های درمان شده با آمی تریپتیلین نسبت به گروه PTZ افزایش پیدا کرد. همچنین تاخیر تشنج عمومی تونیک کلونیک در گروه های درمان شده نسبت به گروه PTZ افزایش پیدا کرد. علاوه بر این، سطح سرمی GSH و GPx در گروه PTZ نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد. سطح سرمی MDA و NO در گروه PTZ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان دادند.

نتیجه گیری:

 آمی تریپتیلین قادر است میزان تشنجات ناشی از تزریق PTZ در موش ها کاهش دهد. همچنین این دارو تاثیر مثبتی بر جلوگیری از عوامل اکسید کننده در موش ها دارد.