تحلیل شعر «می تراود مهتاب» بر اساس نظریه دوشه : ضرورت سیاسی-اجتماعی یا تاثیر شعرای فرانسوی؟

در دهه اول قرن بیستم، ایران و جهان با بحران عظیمی روبرو بودند. وقایع بعد از انقلاب مشروطه و قبل از جنگ جهانی اول زمینه را برای یک تحول سیاسی-اجتماعی آماده کردند، تحولی که باعث تغییر ادبی در کشور ما شد: ابتدا رمان، سپس داستان کوتاه و بعد ها شعر نو متولد شدند. در این دوران نیما یوشیج شعر معروف خود « می تراود مهتاب » را سرود. نیما تحصیلات خود را دریک دبیرستان فرانسوی در تهران گذرانده و تحت تاثیر شعر نو ادبیات فرانسه بود، خصوصا اشعار نمادین که امکان توصیف واقعیت های جامعه را به شاعر می دهد. قشر تحصیل کرده در ایران واکنش خوبی نسبت به این تحول نداشت. بعد از سالها، شعر نیما با استقبال خوانندگانش روبرو و به عنوان پیشگام « شعر نو فارسی » شناخته می شود. پژوهش حاضر به مطالعه این شعر با استناد به نظریه نقد اجتماعی کلود دوشه می پردازد تا به چگونگی ارتباط شعر با مسایل اجتماعی پی ببرد. تحلیل شعر نشان می دهد که این نوع گفتار فقط تاثیر شعرای فرانسوی روی نیما نبوده، بلکه راهی است که او انتخاب کرده تا وقایع سیاسی-اجتماعی عصر خود را بیان کند.