تبیین تسهیل گرهای روابط میان فردی در مدیران و کارکنان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی: یک مطالعه کیفی 19

ارتباطات میان فردی در سالهای اخیر به طور مداوم مورد توجه قرار گرفته است و به عنوان یک الزام مهم برای انجام عملکرد شغلی موفق در سازمان ها مطرح بوده است. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب و دیدگاه های مدیران و کارکنان آموزشی در مورد مهارت ارتباط میان فردی بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت کنندگان، 10 نفر از مدیران و کارکنان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان که دارای تجربه کافی در زمینه موضوع مورد مطالعه بودند به روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن حداکثر تنوع در ویژگی هایی نظیر جنسیت، سطح تحصیلات و سمت کارکنان آموزشی دعوت به شرکت در مطالعه شدند. داده‏ها با استفاده از مصاحبه‏ های نیمه ساختاریافته تا زمان رسیدن به اشباع گردآوری و به طور همزمان تحلیل شد. تحلیل داده های کیفی به روش دستی انجام شد.

بر اساس تحلیل نتایج حاصل از مصاحبه با مشارکت کنندگان، 216 کد اولیه، در دو طبقه اصلی شامل تسهیل گرها و بازدارنده ها استخراج شد، که در این مقاله به تسهیل گرها اشاره شده است. طبقه اصلی تسهیل گرها شامل 160 کد اولیه بود و بعد از حذف موارد تکراری، در نوزده طبقه فرعی و شش زیر طبقه خلاصه شد، که عبارتند از: ویژگی های فردی و حرفه ای، کیفیت زندگی کاری، ساختارهای سازمانی، رفتارهای مدنی سازمانی، مهارت ها و کانال های ارتباطی و توجه به اصول اخلاقی و ایدیولوژیکی، سازماندهی.

نتایج مطالعه نشان داد از نظر مدیران و کارکنان آموزش پزشکی، عوامل تسهیل گر، یکی از عوامل مهم در ارتباط میان فردی محسوب می شود و توجه به آن ها، به تقویت ارتباط میان فردی موثر، و بهتر شدن تعاملات میان کارکنان، ارتقاء رضایت و بهبود کیفیت کار منجر خواهد شد.