مقایسه اثر نیتروگلیسیرین و میزوپروستول واژینال بر رسیدگی سرویکس در زنان با حاملگی ترم و پست ترم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه :

آمادگی سرویکس در زایمان واژینال ضروری است، لذا باید برای آمادگی سرویکس روشی ایمن و مناسب در نظر گرفته شود. امروزه جهت آمادگی سرویکس از روش های مختلفی از جمله ژل های استروژن، پروستاگلاندین ها و نیتروگلیسیرین ها استفاده می شود که ارجحیت آنها بر دیگری نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر میزوپروستول واژینال و کپسول ژلاتینی نیتروگلیسیرین واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم و پست ترم انجام شد.

این مطالعه کارآزمایی در سال 1398 بر روی 90 زن باردار با حاملگی ترم و پست ترم که با سرویکس نامطلوب (امتیاز بیشاپ کمتر یا مساوی 4) کاندید القای زایمان واژینال شده و به بیمارستان فاطمیه همدان مراجعه کردند، انجام شد. بیماران در دو گروه نیتروگلیسیرین واژینال و میزوپروستول واژینال قرار گرفتند. داده های دو گروه مربوط به دموگرافیک، دیلاتاسیون، پیشرفت زایمان، آپگار نوزاد و خونریزی پس از زایمان در دو گروه در فرم های مخصوص از طریق مشاهده ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی تست، کای اسکویر و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

میزان آمادگی سرویکس در گروه نیتروگلیسیرین به طور معناداری بیشتر از گروه میزوپروستول بود (05/0>p). میزان بروز عوارض جانبی نظیر سردرد، افت فشار خون و خونریزی پست پارتوم قبل و بعد از زایمان در گروه نیتروگلیسیرین 6 مورد (13%) و در گروه میزوپروستول 12 مورد (3/33%) بود که از نظر آماری معناداری بود (05/0>p). طول فاز فعال لیبر در گروه میزوپروستول به طور معناداری کمتر از گروه نیتروگلیسیرین بود (05/0>p).

استفاده از کپسول ژلاتینی نیتروگلیسیرین واژینال با دوز مناسب سبب نرم شدن سریع سرویکس می گردد و می تواند به انجام زایمان طبیعی کمک کند. همچنین عوارض جانبی ناشی از کپسول نرم نیتروگلیسیرین محدودتر و قابل کنترل تر از عوارض جانبی ناشی از میزوپروستول می باشد.