ارتباط بین عوامل دموگرافیک، اجتماعی و مامایی با تاخیر در کمک جویی بیماران مبتلا به زگیل تناسلی

مراجعه به موقع جهت تشخیص و درمان زگیل تناسلی در جلوگیری از انتقال بیماری اهمیت دارد، لذا شناسایی عوامل تاثیرگذار دموگرافیک- اجتماعی و مامایی بر تاخیر در کمک جویی بیمار حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین عوامل دموگرافیک، اجتماعی و مامایی با تاخیر در کمک جویی بیماران مبتلا به زگیل تناسلی انجام شد.

روش کار: 

این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1398 بر روی 130 نفر از زنان مبتلا به زگیل تناسلی مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان الزهراء (س) شهر رشت انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: تایید تشخیص زگیل تناسلی بر اساس معاینه بالینی و بررسی های آزمایشگاهی و گذشتن حداکثر 6 ماه از تشخیص بیماری بود. ابزار گردآوری داده ها شامل: فرم مشخصات دموگرافیک- اجتماعی، مامایی و پرسشنامه محقق ساخته برای ارزیابی تاخیر بیمار بود. تاخیر بیشتر از 7 روز در مراجعه جهت تشخیص قطعی و درمان، به عنوان تاخیر در کمک جویی بیمار در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه21) و آزمون های کای دو، فیشر، من ویتنی و رگرسیون لجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

از 130 فرد شرکت کننده، 94 نفر (72%) با تاخیر در کمک جویی بیشتر از 7 روز مراجعه کرده بودند. در متغیرهای سابقه سقط، نوع اولین علامت تشخیصی و درمان دریافت شده، اختلاف آماری معناداری بین دو گروه مشاهده شد (05/0>p). بر اساس نتایج آنالیز رگرسیون لوجستیک، متغیرهای سابقه عفونت زنان (40/9-08/1، 95%:CI، 187/3=OR)، نوع محل سکونت (وضعیت اقتصادی) (31/9-02/1، 95%:CI، 08/3=OR) و سابقه سقط بر تاخیر در کمک جویی (63/15-30/1، 95%:CI، 51/4=OR) نقش پیشگویی کننده داشت.

نتیجه گیری: 

بین متغیرهای سابقه عفونت زنان، وضعیت اقتصادی و سابقه سقط با تاخیر در کمک جویی جهت تشخیص و درمان زگیل تناسلی ارتباط وجود دارد. لذا ارایه دهندگان خدمت بایستی در برخورد و آموزش زنان با وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین، دارای سابقه عفونت زنان و زنان بدون تجربه سقط و نولی پار دقت بیشتری داشته باشند.