مسئولیت مدنی در قبال موالید زیان دیده در دوران جنینی در نظام فقهی حقوقی ایران، فرانسه و آمریکا

مطالبه جامع خسارات واردشده در دوران جنینی و تبعات زیانبار آن در طول زندگی فرد کمتر شناسایی و ارزیابی شده است. در خصوص مسیولیت های مدنی مربوط به خسارات بدن، اکثر مطالعات صورت گرفته درباره مسیولیت ناشی از مرگ و جراحت انسان پس از تولد بوده است تا مسیولیت ناشی از اصل تولد و خسارات دوره جنینی. شاید این پرسش مطرح شود که: مگر تولد، ضرر محسوب می شود تا به دنبال آن مسیولیت مدنی مطرح شود؟ به نظر می رسد هرچند تولد نعمت و موهبتی الاهی است، اما گاهی، ولو به ندرت، تولد مساوی با ضرر و زیان خواهد بود؛ مصادیقی که به دلیل اعمال تقصیر و افعال زیانبار در دوران جنینی، طفلی مصدوم، ناقص، مریض یا معلول به دنیا می آید و ممکن است تا آخر عمر متحمل خسارت شود. بررسی مقایسه ای نظام های حقوقی ایالات متحده، فرانسه، ایران و دیدگاه های فقهی با روش تحلیلی و هرمنوتیک موید وجود چنین مسیولیتی است. در این مقاله مبرهن می شود که جنین پس از ولوج روح دارای اهلیت تمتع است و خود طفل پس از رسیدن به کمال یا ولی قهری به نمایندگی از وی حق مطالبه جبران خسارات واردشده را خواهد داشت و قوانین فعلی نیاز به بازنگری دارد.
د.