ارزیابی عملکرد مدیریت شهری در چهارچوب حکمرانی خوب و ارتباط آن با کیفیت زندگی شهری و سرمایه اجتماعی

امروزه با توجه به مشکلات و چالش های نظام شهری و اهمیت دستیابی به توسعه پایدار شهری، تغییر و تحولاتی در پارادایم های مدیریت شهری و ارایه خدمات شهری به وجود آمده است. این تغییر پارادایم، منجر به غالب شدن رویکرد حکمرانی خوب شهری شده است که به عنوان مناسب ترین و اثربخش ترین شیوه اداره شهرهای امروزی مطرح شده است. این رویکرد در اداره امور شهرها بر مبنای توسعه پایدار مردم سالار و برابرخواهانه، برای تاثیرگذاری تمامی کنشگران در مدیریت شهری و هم چنین پاسخ گویی به تمامی نیازهای شهروندان است. در واقع امروزه شهرها برای مدیریت و اداره خود به رویکرد جدیدی از مدیریت دست یافته اند که حکمرانی خوب شهری نام دارد. با توجه به این که دو دستگاه مهم نهاد مدیریت شهری در ایران شوراهای شهری و شهرداری ها محسوب می شوند. این تحقیق به ارزیابی عملکرد مدیریت شهری اهواز در چهارچوب حکمرانی خوب و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی شهری پرداخته است. جامعه آماری تحقیق شهروندان بالای 18 سال شهر اهواز در سال 1398 است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر برآورد شده است. روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که شاخص های حکمرانی خوب شهری (حق اظهارنظر و پاسخگویی، شفافیت، قانون مداری، کارایی و اثربخشی و مشارکت افراد) در سطح مطلوبی قرار ندارند و مدیریت شهری (شورای شهر و شهرداری) اهواز نتوانسته حکمرانی خوب شهری را محقق سازد. هم چنین یافته های تحقیق نشان داد که رابطه معنادار مستقیمی بین سرمایه اجتماعی (اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی) و کیفیت زندگی شهری با حکمرانی خوب شهری وجود دارد. علاوه بر این، متغیرهای سرمایه اجتماعی 0.42 و کیفیت زندگی شهری 0.45 بر حکمرانی خوب شهری تاثیر دارند.