بررسی تاثیر آموزش شفقت بر خود بر فرسودگی زناشویی و کمال گرایی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان

ازدواج نخستین پیمان عاطفی و قانونی در زندگی ما به شمار می آید. سرخوردگی و فرسودگی زناشویی ، کاهش تدریجی دلبستگی عاطفی به همسر است که با احساس بیگانگی، بی علاقگی و بی تفاوتی زوجین به یکدیگر و جایگزینی عواطف منفی به جای عواطف مثبت همراه است و با توجه به این مسیله هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شفقت بر خود بر کمال گرایی و فرسودگی زناشویی، زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان و تهران است.

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان است.نمونه پژوهش تعداد 40 نفر بطور تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند، گروه آزمایش متشکل از 20 نفر از زنان مراجعه کننده که آموزش گروهی شفقت بر خود را در طول 10 جلسه هفتگی دریافت کردند و گروه گواه متشکل از همین تعداد افراد، که این آموزشها را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های کمال گرایی (هیل) و فرسودگی زناشویی (پانیز)، بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی 2 گروه آزمایشی وگواه انجام شد. برای تحلیل داده‏ها از شاخص آماری تحلیل کوواریانس، در نرم افزار spss استفاده شده است.

نتایج تحلیل نشان داد که آموزش شفقت بر خود، موجب کاهش معناداری در میانگین نمرات و فرسودگی زناشویی گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه گردید. همچنین این آموزشها، موجب افزایش معناداری در میانگین نمرات کمال گرایی در بین گروه آزمایشی شد.

نتیجه گیری و بحث:

 نتایج این پژوهشها نشان داد که آموزش شفقت بر خود می تواند بعنوان یک روش مداخله ای مفید برای کاهش فرسودگی زناشویی و افزایش اتخاذ کمال گرایی در برابر فرسودگی زناشویی زنان به کار رود. بنابراین آموزش مبتنی بر شفقت به خود، موجب بهبود زندگی زناشویی و کیفیت زندگی می شود.