بررسی وضعیت آسایش مددجویان با اختلال روان پزشکی بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان شهید دکتر لواسانی شهر تهران در سال 1399

با توجه به این که آسایش هدف نهایی کلیه فرآیندهای پرستاری است، مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت آسایش مددجویان بستری با اختلال روان پزشکی انجام گرفته است.

این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است که با شرکت 275 مددجوی بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان شهید دکتر لواسانی در سال 99 در تهران انجام گرفته است. نمونه گیری به صورت مستمر بود. مددجویان پرسشنامه های جمعیت شناختی و ابزار آسایش افراد بستری در بخش روان پزشکی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس و آزمون تعیینی شفه در نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 05/0p< تحلیل شد.

9/66% (184 نفر) بیماران مرد بودند. نمره آسایش کلی مددجویان 76/128 بود که براساس امتیازبندی از عدد 38 تا 190 میزان آسایش بیش تر از میانه بود. بیش ترین امتیاز در ابعاد آسایش به ترتیب حیطه فرهنگی اجتماعی (55/91±20/65)، حیطه روانی معنوی (50/31±19/64)، حیطه فیزیکی (06/37±22/58) و حیطه محیطی (39/22±19/49) بوده است. آزمون تعیینی شفه نشان داد که نمره آسایش در مددجویانی که میزان درآمدشان کفایت می کند به طور معناداری (001/0p<) بالاتر بوده است. همچنین مددجویانی که شغل آن ها کارمند است نمره آسایش بیش تری نسبت به سایرین کسب نموده اند (017/0=p).

مددجویان کم ترین آسایش را در حیطه محیطی و بالاترین آسایش را در حیطه فرهنگی- اجتماعی کسب کردند بنابراین توصیه می شود که برنامه ریزی و اجرای کلیه مداخلات پرستاری با هدف حفظ و بهبود آسایش در حیطه محیطی بخش های روان پزشکی انجام گیرد.