بررسی تفاوت زمان واکنش به محرک های نوری و صوتی در دو گروه از مبتلایان به مالتیپل-اسکلروزیس و افراد سالم
مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری مزمن و التهابی دستگاه اعصاب مرکزی است که معمولا در بارآورترین سال های عمر فرد آغاز می شود و پیامدهای شناختی آن بر رفتار، کارکردهای اجتماعی، زندگی روزمره و اشتغال بیمار تاثیر می گذارد. یکی از مهم ترین متغیرهای شناختی که از ام اس اثر می پذیرد، زمان واکنش است. هدف از این مطالعه بررسی زمان واکنش در در بیماران مبتلا به ام اس (انواع پیشرونده ثانویه و عود کننده- بهبود یابنده) نسبت به محرک های دیداری و شنیداری بوده است.
طرح این مطالعه گذشته نگر، از نوع علی- مقایسه ای بوده و نمونه مورد مطالعه به طریق در دسترس و هدفمند، از میان بیماران ارجاع شده به به مرکز ام اس، و انستیتو ام اس در شهر اصفهان (کشور ایران)، انتخاب شده اند. گروه کنترل از میان اعضای سالم خانوده و خویشاوندان بیمار انتخاب گردید. مجموعا 159 آزمودنی در پژوهش حاضر شرکت داشته اند و هر گروه شامل 53 آزمودنی بوده است. زمان واکنش هر سه گروه نسبت به محرک های دیداری و شنیداری اندازه گیری شد. ابزار های پژوهش عبارت بودند از دستگاه واکنش سنج و مقیاس تاثیر مالتیپل اسکلروزیس.
نتایج نشان داد که زمان واکنش در بیماران نسبت به افراد سالم بطور معنی داری بیشتر است. علاوه بر این، مشخص شد که زمان واکنش در بیماران مبتلا به ام اس از نوع پیشرونده ثانویه نسبت به نوع عودکننده- بهبودپذیر، بیشتر است.
سرعت پردازش اطلاعات در بیماران مبتلا به ام اس، کند تر می شود که ناشی از کاهش هدایت تکانه های عصبی به دلیل ضایعات از بین برنده میلین در مسیرهای عصبی است. کاهش سرعت پردازش می تواند به ناتوانی بیماران در تکمیل وظایف شناختی بیان جامد، و این نقیصه نهایتا در ناتوانی بیماران مبتلا به ام اس در پاسخ دهی به محرک های دیداری و شنیداری جلوه گر می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.