بررسی تاثیرات فضای معماری بر شناخت و فعالیت های مغزی: مرور سیستماتیک

محیط ساخته شده به دلیل نیاز روزافزون به فضاهای معماری در زندگی شهری به سرعت در حال گسترش است. با این حال، مطالعات کافی در مورد تاثیر فضای معماری بر شناخت و فعالیت های مغزی انجام نشده است. مطالعات پیشین در زمینه روانشناسی محیطی معماری از نظر کیفی قادر به پاسخگویی به این پرسش نبودند. با این حال، امروزه با ظهور نظریه جدید علوم اعصاب و ارتباط آن با معماری، محققان به نتایج ارزشمندی دست یافته اند، تاثیری که فضای معماری بر مغز انسان می گذارد، از طریق استفاده از ابزارهای نوین علوم اعصاب روشن نموده اند، که منجر به ایجاد پارادایم نوین معماری عصب محور شده اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فضای معماری بر عملکردهای مغز و شناخت انسان با اندازه گیری فعالیت های مغزی است. سوالات اصلی در این پژوهش عبارتند از: ادبیات، مفاهیم کلیدی، روش ها و تکنیک های تحقیق در زمینه معماری و علوم اعصاب چیست؟ علاوه بر این، چنین منابعی به چند حوزه تقسیم می شوند؟

پژوهش حاضر با بهره گیری از روش کیفی سیستماتیک به معرفی و تجزیه و تحلیل منابع موجود از سال 2010 تا 2020 پرداخته است.

منابع به دو دسته اصلی مطالعات تیوری و تجربی تقسیم بندی می شوند، تمرکز پژوهش حاضر بر روی مطالعات تجربی است، که نشان می دهد مولفه های فیزیکی فضای معماری که عموما با حوزه بصری مرتبط هستند، بر شناخت و فعالیت های مغز تاثیر می گذارند و باعث ایجاد احساسات مختلف می گردند.

نتایج نشان داد، که این مطالعات در پنج حیطه کلی کاهش استرس، قضاوت زیبایی شناسی، مسیریابی، توجه و تاکید بر عناصر بصری و تجربیات انسانی طبقه بندی می گردند. از تکنیک EEG، fMRI و برخی ابزارهای کمکی همچون Eye Tracking برای اندازه گیری تاثیر فضای معماری بر مغز استفاده شده است.