بررسی ارتباط تصمیم گیری بالینی و دیسترس اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان

تصمیم گیری بالینی به موقع و منطقی از مهم ترین ویژگی های پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه می باشد. فرآیند تصمیم گیری در مراقبت از کودک می تواند زمینه ساز دیسترس اخلاقی در پرستاران گردد. با توجه به اهمیت عواقب ناشی از عدم تصمیم گیری مناسب و ایجاد دیسترس اخلاقی در پرستاران و تاثیر مستقیم آن در عملکرد حرفه ای آن ها، پژوهش حاضر در جهت تعیین ارتباط بین تصمیم گیری بالینی و دیسترس اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان انجام گرفت.

مواد و روش کار:

 این پژوهش، یک مطالعه توصیفی-همبستگی می باشد. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه کودکان مراکز آموزشی درمانی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران بوده که به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه دیسترس اخلاقی کورلی (2002) و پرسشنامه تصمیم گیری بالینی لوری (2001) بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS16 و با بهره گیری از روش های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال والیس و تی تست تحلیل شد.

یافته ها: 

تصمیم گیری بالینی در 43 درصد از پرستاران موردپژوهش از نوع تحلیلی سیستماتیک و در 57 درصد موارد از نوع تحلیلی شهودی بود. میانگین نمره تصمیم گیری بالینی در پرستاران 01/4 ±71/68 بود. هیچ یک از پرستاران تصمیم گیری بالینی شهودی تفسیری نداشتند. میانگین دیسترس اخلاقی 41/22±36/109 و در سطح متوسط بود. در این مطالعه بین تصمیم گیری بالینی و دیسترس اخلاقی ارتباط معنی دار آماری یافت نشد. تصمیم گیری بالینی با شیفت کاری (05/0=p) و سابقه کار (045/0=p) در پرستاران موردپژوهش ارتباط معنی دار آماری داشت. بین دیسترس اخلاقی نیز با وضعیت تاهل (032/0=p) و تعداد فرزندان (04/0=p) ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.

بحث و نتیجه گیری:

 تصمیم گیری بالینی در بیش از نیمی از پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان از نوع شهودی بود. با توجه به اهمیت تصمیم گیری بالینی سیستماتیک و تفسیری در بخش مراقبت ویژه کودکان ضروری است در جهت ارتقا تصمیم گیری بالینی در پرستاران گام برداشته شود. هم چنین دیسترس اخلاقی در پرستاران موردمطالعه در سطح متوسط بود که با توجه به تاثیر آن بر رفتارهای مراقبتی پرستاران بخش مراقبت ویژه کودکان، طراحی و تدوین برنامه ها و کارگاه های آموزشی برای کمک به کاهش سطح دیسترس اخلاقی در پرستاران الزامی به نظر می رسد.