واکاوی موانع تماس پوست به پوست در ساعت اول تولد در نوزادان ترم سالم حاصل زایمان طبیعی

برقراری تماس پوستی مادر و نوزاد بلافاصله پس از تولد و شروع تغذیه با شیر مادر ظرف ساعت اول تولد، اقدام چهارم از اقدامات دهگانه بیمارستان های دوستدار کودک است، بااین حال، این اقدام هنوز به نحو مطلوب در ایران انجام نمی شود. این مطالعه باهدف واکاوی عوامل بازدارنده اجرای دستورالعمل تماس پوست به پوست مادر و نوزاد در ساعت اول پس از تولد طراحی شد.

این مطالعه، یک مطالعه کیفی با تحلیل محتوا از نوع قراردادی است. اطلاعات توسط مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با استفاده از سوالات باز جمع آوری شد. نمونه گیری به شیوه مبتنی بر هدف انجام و تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت. درمجموع با 27 خبره و مدیر و متخصص و پرسنل ارایه دهنده خدمات زایمان مصاحبه شد.

یافته ها:

 درمجموع 824 کد از مصاحبه ها استخراج شد که بر اساس قرابت محتوایی موردقیاس قرار گرفته و به صورت 7 درون مایه، 19 طبقه و 75 زیرطبقه سازمان دهی شدند. پس از تحلیل داده های کیفی درون مایه های پدیدار شده بر اساس چهار جزء مثلث سیاست گذاری والت و گیلسون در چهار دسته نقش آفرینان، محتوا، زمینه و فرایند مورد مقایسه قرار گرفت و در آن ها جای داده شدند. در جزء موانع محتوایی درون مایه: چالش های دستورالعمل، در جزء موانع فرایندی دو درون مایه: کاستی های دانش و آگاهی و مهارت و ماهیت بستر انجام پروسه تماس، در جزء موانع ساختاری دو درون مایه: چالش نظارت و پایش در همه سطوح سیستم و مولفه های محیطی موثر در اجرا برنامه تماس و نهایتا در جزء موانع مربوط به بازیگران: درون مایه بازیگران اثرگذار شامل ذینفعان و ذینقشان قرار گرفتند.

بحث و نتیجه گیری: 

پرسنل اتاق زایمان با موانع جدی برای اجرای تماس پوست با پوست در ساعت اول تولد مواجه هستند به ویژه در زمینه دریافت آموزش مستمر و کافی، داشتن انگیزه و حمایت لازم از طرف مدیران و برقراری نظارت کارآمد و سیستم پاداش برای انجام مطلوب تماس پوست با پوست در ساعت اول تولد.