بازنمایی ذهنیت قبیله گرایی سیاسی در توسعه نیافتگی: استان کهگیلویه و بویر احمد

امروزه توسعه جزء ضرورت‌های نظام جهانی است تا جایی که نیل به پیشرفت و توسعه ازجمله دغدغه عمده حکمران‌های کشورهاست. برای ورود به توسعه باید افکار و ساختارهای ذهنی مانع توسعه اصلاح شوند و بر این مبناست که توسعه در‌تعارض با ذهنیت قبیله‌ای است. پژوهش حاضر با هدف کاوش فرآیند قبیله‌گرایی سیاسی و توسعه‌نیافتگی در استان کهگیلویه و بویر احمد صورت‌گرفته و از این رو از نظریه زمینه‌ای استفاده شده است. در این پژوهش مصاحبه‌شوندگان دوازده نفر از نخبگان علمی و پژوهشگران این حوزه در استان هستند. داده‌ها به‌صورت مصاحبه عمیق نیمه‌ساختاریافته به دست آمد و تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. تحلیل داده‌ها با استفاده از کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد که نتیجه تحلیل آنها رسیدن به چهار مقوله محوری و یک هسته مرکزی است. مقوله‌های محوری عبارت است از: برجستگی ذهنیت قبیله‌گرایی، سیاست‌های ساختاری نامطلوب و بازتولید ذهنیت قبیله‌گرایی سیاسی، تضعیف مرزهای سیاسی و ظهور قبیله‌گرایی سیاسی، نقش متناقض‌گونه نخبگان سیاسی در فرایند توسعه. مقوله هسته عبارت است از: قبیله‌گرایی سیاسی، دافع و بازدارنده توسعه. یافته‌های پژوهش نشان داد بین قبیله‌گرایی سیاسی و توسعه‌یافتگی استان کهگیلویه و بویر احمد پارادوکس‌ها و کشمکش‌های متعددی وجود دارد و افزایش تمایل به قبیله‌گرایی سیاسی، موجب کاهش توسعه‌یافتگی در استان می‌شود؛ اما توسعه و افزایش آن در جامعه اثر‌های قبیله‌گرایی سیاسی را کمرنگ می‌کند و موجب از‌بین‌رفتن روحیه قبیله‌گرایی سیاسی می‌‌شود.