اثر تمرینات مقاومتی دایره ای بر ترکیب بدنی و عملکرد جسمانی در بیماران مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون دومین بیماری مخرب نورونی وابسته به سن است که از نظر بالینی با علایم حرکتی و غیر حرکتی مشخص می گردد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرینات مقاومتی دایره ای بر ترکیب بدنی و عملکرد جسمانی در بیماران مبتلا به پارکینسون بود.

در پژوهش نیمه تجربی حاضر 20 بیمار مبتلا به پارکینسون به صورت تصادفی به 2 گروه تمرینات مقاومتی (هشت هفته تمرین مقاومتی، 3 جلسه در هفته) و کنترل (بدون تمرین) تقسیم شدند. قدرت بیشینه عضلات بالاتنه و پایین تنه با استفاده از روش اوکانر محاسبه شد. توان عضلانی آزمودنی ها با آزمون راه رفتن روی سطح شیب دار و VO2max با آزمون زیر بیشینه آستراند-ریمینگ سنجیده شد. برای تجزیه وتحلیل آماری از آزمون های t-test و تحلیل کوواریانس استفاده شد.

پس از دوره تمرین افزایش معنی داری در سطوح قدرت عضلات بالاتنه و پایین تنه (0/001>p)، توان عضلانی  (0/001>p) و VO2max (p<0/01) گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد؛ ولی تفاوت معنی داری در وزن و شاخص توده بدن آنها مشاهده نشد (0/05<p).

با توجه به نتایج می توان گفت که هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای موجب بهبود عملکرد عضلانی و همچنین افزایش استقامت قلبی-تنفسی در بیماران مبتلا به پارکینسون می شود.