ارزیابی واکسن های پنوموتروپ و ویسروتروپ بر میزان تکثیر و دفع یک جدایه ی ویروس حاد بیماری نیوکاسل در جوجه های گوشتی

هدف مطالعه، ارزیابی واکسن های پنوموتروپ و ویسروتروپ بر میزان تکثیر و دفع یک جدایه ی ویروس حاد بیماری نیوکاسل در جوجه های گوشتی است.  یکصد و چهل جوجه ی یک روزه ی گوشتی سویه ی راس خریداری و در روز اول جهت تعیین زمان واکسیناسیون از 20 قطعه خون گیری و بقیه به طور تصادفی به 6 گروه مساوی 20 قطعه ای تقسیم شدند.  جوجه های گروه اول، دوم، سوم و چهارم در سن 8 روزگی به ترتیب با واکسن های B1، کلون، ویتاپست و اوینیو به روش قطره چشمی واکسینه شدند، جوجه های گروه پنجم و ششم نیز به عنوان کنترل مثبت و منفی با آب مقطر استریل تلقیح شدند.  در سن 35 روزگی، جوجه های گروه های 1 تا 5 با یک دهم میلی لیتر از مایع آلانتوییک حاوی EID50105 ویروس حاد نیوکاسل به روش چشمی- بینی و جوجه های گروه ششم با PBS استریل تلقیح شدند و روزانه 2 بار جهت نشانه های درمانگاهی مشاهده شدند.  در روزهای 2، 5، 10 و 15 پس از تلقیح، 3 جوجه از همه ی گروه ها به روش تصادفی انتخاب و پس از تهیه ی سوآب استریل از کلواک و نای به روش انسانی کشتار و نمونه های بافتی از نای، ریه، کلیه، کبد و طحال و مغز جمع آوری شد و آزمایش Real time PCR انجام شد.  نتایج نشان داد در روزهای 2 و 5 بعد از چالش ویروس در سواب نای و کلواک و  بافت های نای، ریه، کلیه، کبد و طحال تمام گروه های واکسینه به میزان معنی داری کمتر از گروه کنترل مثبت بود.  مطالعه ی حاضر نشان داد واکسن های پنوموتروپ و ویسروتروپ بیماری نیوکاسل پادتن محافظت کننده در ماکیان ایجاد می نمایند و هر دو نوع واکسن گله گوشتی را به خوبی در مقابل بروز نشانه های بالینی و تلفات در برابر ویروس حاد بیماری نیوکاسل محافظت می کنند و میزان دفع ویروس را از دستگاه تنفس و دستگاه گوارش به مقدار زیادی کاهش می دهند.