لنفوم ها و شبه لنفوم های پوستی: یک بررسی ده ساله در بیمارستان های امام رضا (ع) و امید مشهد با استفاده از روش های ایمونوهیستوشیمی و تقسیم بندی های جدید

لنفوم های پوستی تومورهای سلول های ایمنی هستند که با واسطه تکثیر کلونال سلول های B یا T و ارتشاح آن ها در پوست مشخص می شوند. در سالیان اخیر تقسیم بندی و روش های تشخیصی این بیماری ها دچار تغییرات اساسی شده و تقسیم بندی های جدیدتری جایگزین تقسیم بندی های قدیم شده است.
ارزیابی و تقسیم بندی لنفوم های پوستی با توجه به روش های تشخیصی جدیدترروش اجرا: در طی یک دوره ده ساله تمام نمونه های بافتی بیماران در بیمارستان امام رضا (ع) و امید مشهد مورد بازنگری و ارزیابی مجدد قرار گرفت و 46 مورد با تشخیص قطعی، احتمالی و افتراقی لنفوم پوست استخراج شد. پس از بررسی مجدد میکروسکوپی با روش های مرسوم و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و سایتوشیمی، آزمایشات ایمنوهیستوشیمی با نشانگرهای مختلف سلولی برای تایید تشخیص و تعیین نوع سلول انجام پذیرفت.
از 43 مورد که تشخیص آن ها قطعی و نوع سلولی آن ها مشخص شد، فراوانی انواع مختلف اختلالات لنفاوی و هماتوپویتیک عبارت بودند از: 26 مورد (60.5%) لنفوم پوستی سلول T، 6 مورد (14%) لنفوم پوستی سلول B، 7 مورد (16.3%) پسودولنفوما، 3 مورد (7%) لوکمیاکوتیس و 1 مورد (2.2%) بیماری هوچکین ثانویه پوست.
لنفوم پوستی سلول T شایعترین لنفوم های پوستی بوده و از این بین(Mycosis Fungoides (MF بیشترین موارد این لنفوم ها را تشکیل می دهد. رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی گرچه کمک فراوانی به تشخیص و تقسیم بندی این لنفوم ها می کند ولی با این وجود روش های معمول بررسی میکروسکوپی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و همکاری نزدیک متخصص پوست و متخصص آسیب شناسی اساس تشخیص را تشکیل می دهد.