تعیین شاخص های تاثیرگذار بر مکان یابی صنایع لیگنوسلولزی در مناطق کویری ایران

در این پژوهش پتانسیل توسعه صنایع لیگنوسلولزی در 9 استان کویری کشور (خراسان رضوی، سمنان، قم، اصفهان، یزد، خراسان جنوبی، کرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان) مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی پس از شناسایی معیارهای اثرگذار در توسعه صنایع چوب که شامل معیارهای: اقتصادی، مخاطرات محیطی، دسترسی به منابع آب و اجتماعی، نقشه سازی شاخص های موثر بر شناسایی مناطق مستعد توسعه صنایع لیگنوسلولزی انجام شد. سپس برای هم واحد نمودن معیارهای کمی و همچنین برای تهیه نقشه از معیارهای کیفی از استانداردسازی فازی استفاده شد. استانداردسازی در دامنه عددی 0 و 1  انجام شد، به این معنا که عدد 0 دارای کمترین شایستگی و عدد 1 دارای بیشترین شایستگی برای توسعه صنایع لیگنوسلولزی در نظر گرفته شد. در نهایت به منظور مشخص کردن پهنه های مطلوب برای توسعه صنایع چوب از اسکالوگرام نقشه نهایی استفاده شد بدین منظور نقشه نهایی حاصل از تلفیق بر اساس تغییر شیب اسکالوگرام برای توسعه صنایع چوب در 3 درجه تعیین شد. نتایج نشان دادند که محدوده تحقیق برای توسعه صنایع لیگنوسلولزی در مناطق کویری کشور، دارای توان نسبتا مناسبی است. با توجه به این نتایج، حدود 40 درصد عرصه های دارای توان درجه یک برای توسعه صنایع لیگنوسلولزی در مناطق مورد بررسی وجود دارد. همچنین نتایج نشان دادند که حدود 41 درصد از عرصه های مورد مطالعه دارای توان درجه 2 می باشند. مطابق نتایج به دست آمده عرصه های با توان درجه 3 حدود 18 درصد از سطح منطقه را در بر گرفتند