بررسی اثرات متقابل تراکم انرژی جیره و فضای آخور بر روی عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی در تلیسه های هلشتاین در حال رشد

میزان تراکم انرژی جیره و اندازه فضای آخور می تواند افزایش وزن روزانه، میزان مصرف و قابلیت هضم مواد مغذی جیره را در تلیسه های هلشتاین تحت تاثیر قرار دهند.

این آزمایش به منظور مطالعه اثرات متقابل تراکم انرژی جیره و فضای آخور بر روی ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و قابلیت هضم مواد مغذی در تلیسه های هلشتاین در حال رشد انجام شد.

این آزمایش روی 40 راس تلیسه هلشتاین با میانگین سنی 16-12 ماه و میانگین وزن 8/32±38/363 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. جیره ها در این آزمایش دارای میزان نسبت علوفه به کنسانتره و همچنین پروتیین خام یکسانی بودند و تنها تفاوت در تراکم انرژی جیره ها و فضای آخور بود. تیمارهای این آزمایش شامل 1- فضای آخور کوچک (24 سانتی متر) با سطح انرژی پایین، 2- فضای آخور کوچک (24 سانتی متر) با سطح انرژی بالا ، 3- فضای آخور بزرگ (48 سانتی متر) با سطح انرژی پایین، و 4- فضای آخور بزرگ با سطح انرژی بالا (48 سانتی متر) بود.

نتایج نشان داد که افزایش وزن روزانه برای تیمارهای دارای فضای آخور بزرگ تر (48 سانتیمتر) در مقایسه با تیمارهای دارای فضای آخور کوچک تر (24 سانتیمتر) به طور معنی داری بیشتر بود (02/0P=) همچنین تیمار های دارای فضای آخور بزرگ تر ضریب تبدیل غذایی کمتری در مقایسه با تیمارهای دارای آخور کوچک تر داشتند (02/0P=) و به عبارت دیگر مقدار ماده خشک مصرفی به ازای هر واحد افزایش وزن برای تیمارهای دارای فضای آخور بزرگ تر، کمتر بوده است. در رابطه با سطح انرژی، نشان داده شد که ماده خشک مصرفی برای تیمارهای حاوی انرژی پایین در مقایسه با تیمارهای حاوی انرژی بالا بیشتر بوده است در حالیکه فراسنجه های افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر سطح انرژی جیره ها قرار نگرفته بود. همچنین تیمارهای حاوی سطح انرژی پایین در مقایسه با تیمارهای حاوی سطح انرژی بالا دارای قابلیت هضم بیشتری برای ماده خشک، ماده آلی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بودند.

بر اساس یافته های مطالعه حاضر، سطح انرژی پایین تر و فضای آخور بزرگ تر می تواند به نتایج عملکردی بهتری در تلیسه های در حال رشد منتج گردد.