پاسخ های آگرو- فیزیولوژیکی گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به منابع کود نیتروژن و کود آلی

استفاده بی رویه از کودهای نیتروژنه برای افزایش تولید، ممکن است منجر به آلودگی محیط زیست شود. در حالی که تولید پایدار به دلیل حاصلخیزی پایین خاک و مواد آلی در معرض تهدید است. پژوهش حاضر به بررسی اثر منابع مختلف کودهای نیتروژنه و کود گاوی بر محصول گلرنگ در اقلیم خشک ایران می پردازد. دو سطح کود گاوی (0 و 30 تن در هکتار)، و شش سطح از منابع مختلف کود نیتروژنه (شاهد، 130 کیلوگرم در هکتار از منابع اوره با پوشش گوگرد، نیترات آمونیوم، نانو نیتروژن و اوره بر اساس نتایج آنالیز خاک و 1 لیتر نیتروکسین در هر کیلوگرم بذر) استفاده شد. کاربرد ترکیبی کود گاوی و منابع مختلف کود نیتروژن باعث افزایش % 47-32 شاخص سبزینگی SPAD در اواخر مرحله رویشی و %50-37 در اوایل مرحله زایشی، %81-58 عملکرد روغن، %81-28 عملکرد پروتیین، %57 -42 ارتفاع بوته، % 72-52 تعداد شاخه های جانبی و % 78-49 عملکرد دانه نسبت به شاهد شد. در بین منابع مختلف کودهای نیتروژنه، نیتروکسین، نانو نیتروژن، اوره با پوشش گوگردی، نیترات آمونیوم و اوره به ترتیب تاثیر مثبت بیشتری بر ویژگی های ارزیابی شده داشتند. بهترین تاثیر با افزودن همزمان کود گاوی به خاک و تلقیح دانه ها با نیتروکسین قبل از کاشت حاصل شد. بنابراین استفاده هم زمان از کودهای آلی و بیولوژیک علاوه بر کاهش آلودگی محیط زیست به دلیل عدم استفاده از کودهای شیمیایی و کاهش هزینه های تولید، می تواند سبب افزایش تولید و فرآورده های جانبی گلرنگ در اقلیم های خشک شود.