مطالعه ی گفتمان اجتماعی در اشعار سیاوش کسرایی با بهره گیری از مفاهیم مارک آنژنو

علی رغم آشفته بازار صداها و اشکال گوناگون در لایه‌های زبانی مختلف، هژمونی به طور نامریی همه‌ی نوشته‌ها و گفته‌ها را در گفتمان اجتماعی هر عصری، به هم وصل می‌کند. بدین سان متن ابتدا فقط از ورای هژمونی مربوط به هر عصر و سپس از طریق الگورز مربوط به قرن‌ها قبل، یا به عبارتی خاطره بازمانده از متون از قبل خوانده شده، ‌قابل فهم است. درک شعر نیز از همین منظر انجام شدنی است. در حقیقت هر مجموعه‌ی شعری رمز مخصوص خود را برای فهم دارد، امری که از سویی به تجربه‌ی زیستی شاعر و رابطه‌اش با جهان هستی برمی‌گردد، این رابطه که مخصوص هر اثری است ممکن است در سایه‌ی سنگین هژمونی نادیده گرفته شود؛ از سویی دیگر شعر تحت تاثیر جامعه در یک گفتمان اجتماعی، زیر سلطه‌ی هژمونی قرار می‌گیرد. بر همین اساس، در تحقیق حاضر سعی بر آن داریم که مفهوم گفتمان اجتماعی مارک آنژنو را دریبایم و در پانزده مجموعه‌ی شعری سیاوش کسرایی پیاده کنیم تا شعرهای کسرایی را که به طور تنگاتنگی با جامعه‌ی عصر خود درارتباط است، قابل فهم‌تر سازیم. همچنین نباید دل مشغولی شاعر و درک شاعرانه‌ی مخصوص او از دنیا و جامعه را فراموش کنیم.