رابطه دین داری با معناداری زندگی و سلامت معنوی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی بابل در دوران شیوع کووید-19

یکی از حوزه هایی که امروزه مباحث بسیاری را برانگیخته است، پیامدهای شیوع کووید-19 بر بعد دینی زندگی است. به همین دلیل، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه دین داری با معناداری زندگی و سلامت معنوی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی بابل در دوران شیوع کووید-19 انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است. نمونه آماری شامل 330 نفر از دانشجویان 20تا 29 ساله دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل در سال تحصیلی1400-1399 بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده و از طریق شبکه های مجازی با توزیع لینک پرسش نامه در پژوهش شرکت کردند. داده ها از طریق پرسش نامه های استاندارد سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1983)، مقیاس معناداری زندگی استایگر و فرایزر (2006)، مقیاس سنجش دین داری خدایاری فرد و همکاران (1385) جمع آوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون کانونی تجزیه وتحلیل شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شد و مولفان هیچ گونه تضاد منافعی را گزارش نکردند.

یافته ها نشان داد بین دین داری با معناداری زندگی و سلامت معنوی در دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. مقدار تاثیر دین داری بر معناداری زندگی دانشجویان 651/0 و بر سلامت معنوی 552/0 بود.

هدف قرار دادن معناداری زندگی و سلامت معنوی به کمک مداخله های دینی و مذهبی در بهبود معناداری زندگی و سلامت معنوی دانشجویان در دوران اپیدمی کووید-19 موثر بوده است.