اثر پاندمی کووید 19 بر برخی از جنبه های مراقبت از HIV در شمال ایران

عفونت کووید-19 به طور بالقوه می تواند اختلالات اساسی روی برنامه های روتین مراقبتی همانند مراقبت از HIV ایجاد نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات پاندمی کووید-19 برروی برخی از جنبه های مراقبتی از HIV بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه ازنوع کوهورت گذشته نگر بود. داده ها از اداره کل مبارزه با بیماری های معاونت بهداشتی استان مازندران در دو سطح تجمعی و فردی فراهم شد. رگرسیون پواسون برای تحلیل اثر کوتاه مدت همه گیری بر بروز، میرایی، تعداد شکست درمان، تعداد بستری شدن بیماران، دفعات مراجعات بیماران برای مشاوره، تعداد دفعات وارسی سلول های T CD4 و تعداد دفعات وارسی لود ویروس استفاده شد.

یافته ها: 

بروز HIV در بازه زمانی یک سال بعد از شروع کووید-19 نسبت به یک سال قبل از آن به مقدار 0/44 در هر 100 هزار نفر کم تر بود (0/051=P). چک کردن CD4 در بعد از شروع کووید-19 نسبت به قبل آن به مقدار 0/32 در هر 100 هزار نفر کم تر بود (0/001<P) پیگیری موارد HIV در بازه زمانی بعد ازکووید-19 نسبت به قبل از آن به مقدار  1/11 در هر 100 هزار نفر بیش تر بود (0/045=P).

همه گیری کووید-19 این پتانسیل را دارد که تا حد زیادی مراقبت مبتلایان به عفونت HIV را مختل نماید. به نظر می رسد با وجود پیگیری مراکز مشاوره HIV استان مازندران ترس از ابتلا و انتشار کووید-19 مانع بزرگ پذیرش برنامه های مراقبتی از سوی بیماران بوده است.