اثر هم افزایی داروهای دگزامتازون و دیکلوفناک بر روی حیات سلول های سرطانی رده K562

لوسمی میلویید مزمن از شناخته شده ترین انواع لوسمی است. یکی از دلایل ایجاد سرطان التهاب است. عوامل ضدالتهابی می توانند رشد سلول های سرطانی را کاهش داده یا متوقف کنند. دگزامتازون، یک آگونیست کورتیزول، دارای اثرات ضدالتهابی، ضدتوموری و آپوپتوز است. دیکلوفناک به عنوان مهارگر آنزیم سیکلواکسیژناز، نقش ضدالتهابی دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر هم افزایی داروهای دگزامتازون و دیکلوفناک بر روی حیات سلول های سرطانی رده K562 انجام شد.

در این مطالعه توصیفی - تحلیلی رده سلولی K562 در محیط کشت RPMI-1640 غنی شده با گلوتامین و پنی سیلین و استرپتومایسین کشت داده شد. برای سنجش خصلت سمیت سلولی داروهای دگزامتازون، دیکلوفناک و داروی ترکیبی آنها از روش MTT (Multi-Target Tracking) استفاده شد. برای بررسی وقوع آپوپتوز از رنگ آمیزی هوخست و الکتروفورز DNA استفاده گردید.

دیکلوفناک، دگزامتازون و ترکیب این دو دارو در غلظت های 20 ، 40 ، 60 و 80 میکرومول بر میلی لیتر دارای اثر سمیت سلولی بودند. اثر سمیت سلولی قابل توجهی پس از 72 ساعت از تیمار با غلظت های مختلف داروها مشاهده شد (P<0.05). رنگ آمیزی هوخست نشان داد که قطعه قطعه شدن DNA در سلول های تحت تیمار افزایش یافته است. همچنین الکتروفورز DNA القاء آپوپتوز توسط دیکلوفناک، دگزامتازون و ترکیب دو دارو را نشان داد.

این مطالعه نشان داد که داروی ترکیبی با غلظت 20 میکرومول بر میلی لیتر به صورت موثری باعث القاء آپوپتوز نسبت به داروهای منفرد می شود.