مراقب آزاری در خانه های سالمندان شهر تهران در سال 1398

اهداف :

مطالعات متعددی سالمندآزاری را مورد بررسی قرار دادند، اما موضوع مراقب آزاری توسط سالمندان کمتر مورد توجه محققین قرار گرفته است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی میزان و عوامل مرتبط با مراقب آزاری در خانه های سالمندان شهر تهران بود.

مواد و روش ها :

مطالعه حاضر به روش مقطعی در خانه های سالمندان شهر تهران در سال 1398 انجام شد. درمجموع، 124 مراقب از 14 خانه سالمندان به روش نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. به منظور انداز ه گیری میزان مراقب آزاری، از پرسش نامه بررسی خشونت تجربه شده توسط کارکنان استفاده شد. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه 24 با استفاده از آزمون های استنباطی و توصیفی مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها :

میانگین سنی مراقبین مورد مطالعه 36/74 سال با انحراف معیار 8/38 که 68/5 درصد آنان زن بودند. میزان مراقب آزاری طی 12 ماه گذشته، 42/7 درصد به دست آمد. از این میزان، 37/1 درصد آزار کلامی، 24/2 درصد آزار جسمی و 12/9 درصد تهدید را از جانب سالمند تجربه کرده بودند. نتایج به دست آمده از آزمون کای اسکویر نشان داد رابطه معناداری بین وضعیت شغلی و میزان مراقب آزاری وجود دارد، به طوری که احتمال مراقب آزاری در بین مراقبین تمام وقت بیش از 4 برابر بود. (4/03=OR ،0/006=P ،7/43=(1)X2). دیگر نتایج حاصل از آزمون های استنباطی نشان داد بین متغیرهای سن، جنس، سابقه شغلی، دریافت آموزش، درصد کار مستقیم با میزان مراقب آزاری رابطه معناداری وجود نداشت.

نتیجه گیری:

 باتوجه به شیوع بالای میزان مراقب آزاری در خانه های سالمندان ، پیش بینی می شود مسیولین، اقداماتی در جهت پیشگیری و حفاظت مراقبین انجام دهند.