تاثیر بکارگیری نانوروانکار حاوی ذرات TiO_2 بر عملکرد یاتاقان های ژورنال غیرمدور دولب

ظهور فناوری نانو و گسترش این شاخه از علم به حوزه روانکاری سبب شده است تا افزودن نانومواد به روانکارهای پایه از جمله به روزترین راه کارهایی باشد که پژوهشگران حوزه تریبولوژی جهت بهبود عملکرد تکیه گاه های یاتاقانی پیشنهاد داده اند. در پژوهش حاضر اثر غلظت نانوذرات TiO2 ترکیبی با روغن پایه SAE30 بر مشخصه های عملکرد استاتیکی و پایداری دینامیکی یاتاقان های ژورنال هیدرودینامیکی دولب مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، پس از بازنویسی معادله رینولدز حاکم بر روانکاری یاتاقان با نانوسیال، مسیر جابجایی روتور با فرض حرکت اغتشاشی هارمونیک در قالب مدل دینامیکی خطی جهت تعیین وضعیت پایداری یاتاقان بکار گرفته شده است. در نهایت مشخصه های عملکرد استاتیکی و پایداری دینامیکی یاتاقان به ازای مقادیر مختلف غلظت نانوذرات در روانکار پایه بر حسب میزان غیرمدوری یاتاقان به کمک روش اجزاء محدود استخراج گردیده اند. نتایج، گویای بهبود مشخصه های عملکرد استاتیکی و دینامیکی یاتاقان های دولب، شامل افزایش قابلیت حمل بار، کاهش نیروی اصطکاک، افزایش جرم بحرانی و کاهش نسبت فرکانس چرخش گردابی روتور با افزایش غلظت نانوذرات TiO2 در روانکار پایه بویژه برای مقادیر درصد حجمی کمتر از 02/0 بوده و با کاهش غیرمدوری یاتاقان دامنه این تغییرات تقویت می گردند.