رابطه بین سبک های دلبستگی والدین و سبک های دلبستگی فرزندان: نقش واسطه ای تیپ شخصیتی D

تیپ شخصیت D که از تعامل دو ویژگی عواطف منفی و بازداری اجتماعی تعریف می شود، در ایجاد سبک های دلبستگی افراد نقش دارد. هدف از پژوهش همبستگی حاضر، بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی والدین و فرزندان با نقش واسطه ای مولفه های تیپ شخصیتی D در آزمودنی های استان های تهران و البرز بود.

این پژوهش از نوع همبستگی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل 288 والد (پدر و مادر) و 288 فرزند بالای 18 سال آنها بود که در زمان انجام پژوهش (سال 1399) ساکن تهران و البرز بودند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه سبک دلبستگی کولینز و رید مشتمل بر سه خرده مقیاس نزدیک بودن، وابستگی و اضطراب متناسب با سبک های دلبستگی، برای تمام آزمودنی ها و مقیاس تیپ شخصیتی D با دو خرده مقیاس عاطفه منفی و بازداری اجتماعی، هر کدام شامل 7 معیار، مختص والدین اجرا شد. در این پژوهش برای تحلیل رابطه بین متغیرها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی نقش واسطه ای از تحلیل مسیر، شامل تحلیل رگرسیون خطی و گام به گام، استفاده شد.

نتایج نشان داد بین سبک دلبستگی والدین و فرزندان رابطه مستقیم وجود دارد (0/01>P). بین سبک دلبستگی ایمن و مولفه های تیپ شخصیتی D رابطه وجود ندارد (0/05<P) و در رابطه بین سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا/ اضطرابی والدین و فرزندان مولفه های تیپ شخصیتی D نقش واسطه ای دارند.

نتیجه گیری:

 براساس نتایج به دست آمده، مولفه های بازداری اجتماعی و عواطف منفی در تیپ شخصیت D والدین، مانند تنش، نگرانی، احساس ناشادی، نگاه تیره و منفی به زندگی، ترس از طرد یا بی ارزش شدن از بیان هیجانات در تعامل با دیگران، زمینه ساز الگوبرداری سبک دلبستگی فرزندان به صورت اجتنابی و دوسوگرا/ اضطرابی براساس سبک دلبستگی والدین می گردد.