تحلیل انتقادی طبیعت گرائی اخلاقی مورد نظر فلانگان

فلانگان در مقاله طبیعی کردن اخلاق، نوعی طبیعت گرایی اخلاقی را تبیین نموده و معقول ترین گونه طبیعت-گرایی اخلاقی را نوسازگارگرایی می داند. براساس این نوع طبیعت گرایی، اراده آزاد با تعین گرایی سازگار بوده و شاهد نوعی تعین گرایی علمی، در عین مسیولیت اخلاقی خواهیم بود. فلانگان در مقاله خود نقدهای هیوم و مور در مقابل طبیعت گرایی اخلاقی را پاسخ می دهند و از منتهی شدن طبیعت گرایی اخلاقی مورد نظر خویش به نوعی نسبیت گرایی و نیهیلیسم ابایی ندارد، زیرا در هر حال ارزش و خوبی را وابسته به انسان و اکولوژی آن می دانند. پژوهش حاضر ابتدا گزارشی از ماهیت طبیعی گرایی اخلاقی در اندیشه فلانگان بیان می کند. در ادامه از موارد تقویت و نقد کسبییر و راس و ریلتن در قبال دیدگاه فلانگان سخن گفته می شود و در نهایت نقدهایی هستی شناسانه، معرفت شناسانه و انگیزشی و همچنین نقدهایی معطوف به پذیرش نسبی گرایی و نیهیلیسم اخلاقی بر ماهیت طبیعت گرایی اخلاقی مورد نظر فلانگان ارایه می شود.