واکاوی و نقد ترجمه از منظر ساخت های اطلاعی لمبرکت مورد مطالعه: ترجمه موسوی گرمارودی از خطبه شقشقیه

ساخت اطلاع و نشانداری از جمله مباحثی است که زبان شناسان نقش گرا و به تبعیت از آنان نظریه پردازان ترجمه به آن پرداخته اند. هرگونه جابجایی در عناصر جمله کاربردی متفاوت را برجمله تحمیل می کند. موارد نشان دار در هر زبان، هرچند نسبت به همتایان بی نشان خود از تواتر کمتری برخوردارند اما به لحاظ صوری پیچیده تر و از بار معنایی بیشتری برخوردارند. تغییر ساختار متعارف زبان و ایجاد اسلوبی نشاندار، ممکن است فرآیند ترجمه را با مشکل مواجه کند و نیازمند دقت بیشتر مترجم و شناخت کامل ساختار دو زبان مقصد و مبدا است. زیرا ممکن است دو گزاره به لحاظ ظاهری معنای یکسانی داشته اما به لحاظ ارتباطی و کلامی معانی متفاوتی داشته باشند. درک این موضوع خصوصا در ترجمه متون دینی از اهمیت بسزایی برخوردار است و مترجم باید با ایجاد تغییر و تعدیل های صرفی و نحوی، متنی را تولید کند که به لحاظ ساخت اطلاع دارای حداکثر میزان برابری با متن اصلی باشد. پژوهش حاضر بر اساس روش تحلیل محتوا  و با تکیه بر نظریه لمبرکت، ترجمه گرمارودی از خطبه شقشقیه را مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که مترجم در اکثر موارد، همان ترتیب چینش واژگان در عربی را ملاک ترجمه قرار داده و اغلب موارد نشاندار را به صورت بی نشان در فارسی ترجمه کرده است. هرچند این موضوع به روانی ترجمه وی لطمه نزده است اما بدون شک، به انتقال دقیق بخشی از معانی ارتباطی کلام آسیب وارد نموده است.