مقایسه توان گیاه پالایی دو گیاه زینتی پوتوس و سانسوریا به هنگام مواجه با آلودگی های فضای بسته

آلودگی هوای داخل خانه یکی از مهمترین موضوعات زیست محیطی در جهان است. ترکیبات آلی فرار که از جمله آلاینده های محیط های بسته می باشند، می تواند سلامت انسان را به خطر بیاندازد. در این راستا و به منظور بررسی توان گیاه پالایی دو گیاه سانسوریا و پوتوس در حذف چهار آلاینده بنزن، استون، اتانول و متانول از محیط های بسته هدف، آزمایشی طراحی و اجرا گردید. ابتدا دو گونه گیاهی بطور جداگانه در گلدان های مختلف کشت شدند، سپس درون محفظه های شیشه ای دربسته به حجم 125 لیتر قرار گرفتند. هر گیاه به مدت 24 ساعت در معرض غلظت های مختلف آلاینده ها قرارگرفت. نتایج بررسی های بیوشیمیایی نشان داد، درصد نشت یونی گیاهان پوتوس تیمار شده در مقایسه با شاهد کاهش یافته است اما در گیاه سانسوریا در اکثریت تیمارها افزایش یافت. در مقابل، محتوی کلروفیل کل برگ سانسوریا در تمام تیمارها افزایش داشت اما در پوتوس به جزء تیمار بنزن 50 میکرولیتر/لیتر تفاوت چشمگیری با شاهد دیده نشد. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در هر دو گیاه کاهش چشمگیری داشت خصوصا تیمار استن 50 میکرولیتر/لیتر در گیاه سانسوریا. میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در دو گیاه و تمام تیمارها نسبت به شاهد افزایش داشت و بیشترین آن در تیمار بنزن50 میکرولیتر/لیتر در گیاه سانسوریا بود. همچنین میزان محتوای پرولین گیاهان پوتوس تفاوتی نسبت به شاهد نداشت اما در سانسوریا کلیه تیمار ها خصوصا دو تیمار استن 50 میکرولیتر/لیتر و اتانول 50 میکرولیتر/لیتر افزایش یافتند. با توجه به نتایج هر دو گونه استفاده شده در این تحقیق قادر به گیاه پالایی محیط های بسته می باشند و این توانایی در پوتوس به دلیل سازگاری بالاتر با شرایط، بیش از سانسوریا مشاهده شد. همچنین هنگام قرار گرفتن در معرض بنزن بیشترین و به هنگام تیمار با استون کمترین تنش و آسیب بافتی به گیاهان وارد شد.