تغییرات علل مرگ سالمندان و تاثیر آن بر افزایش امید زندگی در ایران

سرعت افزایش امیدزندگی در ایران طی دو سه دهه اخیر کند شده است. در این مقاله با توجه به افزایش مرگ و میرها در سنین سالمندی در کشور، نقش تغییرات علل مرگ در این سنین در افزایش امیدزندگی در سال های 1385 و 1395 بررسی شده است.

داده های مرگ و میر بر حسب سن و جنس و علل مرگ در کشور برای سال های 1385 و 1395 از سامانه ثبت و طبقه بندی علل مرگ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اخذ شده است. ارزیابی و اصلاح کم ثبتی مرگ از سنین کودکی تا بزرگسالی بر اساس روش های براس - تراسل و توسعه یافته بنت - هوریوشی انجام شد. سپس با استفاده از روش تجزیه آریاگا، نقش گروه های سنی و علل مرگ سالمندان در افزایش امیدزندگی در بدو تولد محاسبه شده است.

یافته ها:

 امیدزندگی در بدو تولد مردان کشور طی سالهای 1385 تا 1395، 3/7 سال افزایش یافته است که سهم تغییرات علل مرگ سالمندان در این افزایش 2 سال بوده است. از مجموع افزایش 3/1 سال در امیدزندگی زنان کشور، 1/57 سال آن نیز مربوط به تغییرات علل مرگ در سنین سالمندی بوده است. به ترتیب 74 درصد و 57 درصد از نقش مرگ و میر سنین سالمندی زنان و مردان در افزایش امیدزندگی کشور ناشی از بیماری های قلبی - عروقی بوده است.

نتیجه گیری: 

در بستر گذارهای ساختار سنی، ادامه روند انتقال مرگ و میر به سنین بالاتر در دهه های آینده دور از انتظار نیست. نتایج این پژوهش نشان داد که لازم است در اولویت گذاری های سیاستی به بیماری هایی که به ویژه سنین سالمندی را تحت تاثیر قرار می دهند، توجه بیشتری شود.